تلویزیون و باورهای نا مناسب کودکان
به نظر می‌رسد که فرضیه‌های مشابهی پژوهش‌های با موضوع یادگیری اجتماعی کودکان از تلویزیون را تکمیل می‌کنند، این موارد عبارت‌اند از: نقش تلویزیون در شکل‌گیری عقاید و رفتارهای کودکان نسبت به جامعه. معمولاً از تلویزیون به عنوان عاملی اثر گزار بر جامعه‌پذیری سیاسی کودکان (چافی و ینگ، 1990) و همچنین عقاید آن‌ها درباره نهادهای اجتماعی مانند خانواده (دور و دیگران، 1990)، پلیس (مورای، 1993) و دولت (کانوی و دیگران، 1981) یاد می‌شود. این در حالی است که در زمینه اثرات آموزش و «اجتماعی» تلویزیون پژوهش‌های محدودی انجام شده است و بیشتر پژوهش‌ها حول محور تأثیر کلیشه‌سازی‌های منفی از گروه‌های اجتماعی خاص متمرکز شده‌اند؛ بنابراین، بسیاری از مطالعات به این نتیجه رسیده‌اند که تلویزیون منبع قدرتمندی است که بر عقاید کودکان درباره نقش‌های جنسی (مورگون، 1987؛ سینوریلی، 1993) سایر گروه‌های قومی (گریوز، 1993) و افراد کهنسال (کوواریچ، 1993) تأثیر می‌گذارد؛ و در هر سه مورد باعث می‌شود که کودکان باورهای نامناسب، تحمل‌ناپذیر یا منفی را کسب کنند.
صفحه 330/ خوانش‌هایی انتقادی پیرامون: مخاطبان و رسانه‌ها/ دکتر ویرجینیا نایتینگل و کارن راس/ ترجمه دکتر عبدالرضا سپنجی/ انتشارات دانشگاه امام صادق(ع)/ چاپ اول/ سال 1391/ 528 صفحه/ 12000 تومان
جمعه ۱۹ آبان ۱۳۹۱ - ۱۸:۰۰
نظر شما