به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) به نقل از الجزیره، این کتاب 7 فصل دارد و نویسنده در آن به تاریخ هنر موسیقی و وضعیت کنونی آن می‌پردازد.
نویسنده در بیان گفتارهای تاریخی خود به انواع موسیقی غنایی هم پرداخته و نمونه‌هایی را در تک‌نوازی و هم‌نوازی ذکر می‌کند. همچنین وی در جای دیگر به ذکر «مقدمه» در موسیقی می‌پردازد. مقدمه در اینجا به معنای تک‌نوازی هنرمند است که ابتکار و توانایی او را در انتقال از یک مقام موسیقایی به مقام دیگر نشان می‌دهد.
به عقیده نویسنده اگر موسیقی غربی به دو مقام کلی «ماژور و مینور» (بزرگ و کوچک) تقسیم می‌شود، موسیقی عربی ده‌ها مقام دارد و هریک از این مقام‌‌ها ویژگی‌های منحصر به فردی دارند که آن را از مقام‌های دیگر جدا می‌کنند.
مقام‌های معروف بیات، صبا، حجاز، نهاوند، عجم و سه گاه از جمله مقام‌های موجود در موسیقی عربی‌اند.
سازهای موسیقی عربی هم بر حسب این کتاب به سه دسته سازهای ضربی (مثل طبل، دف و انواع آن)، سازهای زهی یا مضرابی (مثل عود، ویولن، قانون و غیره) و سازهای بادی (مثل نی) تقسیم می‌شوند.
این کتاب 160 صفحه‌ای از سوی «مکتبة الأسرة» مصر و در مجموعه «کتاب‌های هنری» این موسسه منتشر شده است.
چهارشنبه ۱۷ آبان ۱۳۹۱ - ۱۵:۴۴
نظر شما