داوودی درباره بحث تصویرگری کتاب‌های کودک و نوجوان به خبرگزاري كتاب ايران (ايبنا)، گفت: بسیاری از تصویرگران حرفه‌ای به کار در این حوزه راغب نیستند. این امر دلایل مختلف دارد که از  مهم‌ترین‌ آن‌ها بحث محدودیت‌های منجر به خود سانسوری است. این مساله سبب شده تا  بسیاری از تصویرگران این حوزه را ترک کنند. 

وی افزود: برخي از مدیران هنری که در انتشارات مختلف فعالیت دارند، هیچ گونه سر رشته‌ای از هنر تصویرگری ندارند. این مدیران تنها به دلیل روابطی که دارند وارد این عرصه شده‌اند و به هیچ وجه دغدغه‌ فرهنگی ندارند. وقتی فضای ذهنی این اشخاص، با فرهنگ و هنر بیگانه است، با ورود به این عرصه سعی می‌کنند کارهایی انجام دهند که نه تنها به بالا بردن سطح فرهنگ کمکی نمی‌کند، بلکه مشکلاتی را برای حاضران در این حوزه ایجاد می‌کند.

داوودی اظهار کرد: تصویرگران حرفه‌ای هنگامی که این فضا را می‌بینند، دلسرد می‌شوند و ترجیح می‌دهند تا در این حوزه حضور نداشته باشند. این مدیران که سواد تصویری آن‌ها بسیار پایین است، یک سری دغدغه دارند که باعث می‌شود تصویرگران با سواد از آن‌ها دور شوند.

این تصویرگر با بیان این که ایرادهای این افراد بدون دلیل و تنها از روی سلیقه شخصی است، گفت: این اشخاص کاسه داغ‌تر از آش هستند. تصاویری که از ممیزی آن‌ها عبور می‌کند، در بسیاری از موارد هیچ‌گونه مشکلی ندارند. یعنی حتی مراجع عظام هم این تصاویر را تایید می‌کنند اما از دید مدیران سفارش دهنده، این تصاویر مشکلات زیادی دارند. از دغدغه‌های مدیران، این است که صورت امامان نباید نشان داده شود اما وقتی طراحی فیگوراتیو است، بایستی طرح اعضای بدن نشان داده شود. یک مخاطب از کجا باید تفاوت یک انسان را با دیگر موجودات متوجه شود؟ از طریق تصویرگری اعضای بدن اوست که این تمایز به وجود می‌آید. تصویرگری ائمه و بزرگان دین هم مانند انواع دیگر تصویرگری باید باشد تا مخاطب توان برقراری ارتباط را با تصویر را به دست آورد.

وی تاکید کرد: وقتی برخورد با تصویرگران حرفه‌ای این حوزه این گونه است و محدودیت‌ها به آن‌ها تحمیل می‌شود، انگیزه کار در این حوزه از آن‌ها گرفته می‌شود. وقتی حوزه از آدم‌ها کار بلد خالی می‌شود، این مدیران به دنبال کسانی می‌گردند که سلیقه‌ای نزدیک به سلیقه آن‌ها باشد. این تصمیم مدیران هنری سفارش دهنده، باعث می‌شود تا اثرهایی ضعیف و با استفاده از ساده‌ترین تکنیک‌ها وارد بازار شود که در شان بزرگان دین و کشور ما نیست؛ به طور مثال به تازگی موسسه‌ای، انیمیشنی برای کودکان تولید کرد که در مورد یکی از بزرگترین‌ چهره‌های تاریخ ایران است. این اثر از نظر کارهای گرافیکی در سطح بسیار پایینی است که به هیچ وجه شایسته این شخصیت نیست.

داوودی افزود:  تنها کاری که می‌تواند حوزه تصویرگری کتاب‌های مذهبی به خصوص در حوزه تصویرگری کتاب‌های کودک و نوجوان، نجات دهد این است که باید مدیران تحصیل کرده در این حوزه، به حوزه ورود پیدا کنند. این مدیران علاوه بر بهبود سطح آثار، مشکلات تصویرگران را نیز رفع می‌کنند. وقتی مدیر از جنس فضا باشد، ارزش آثار را درک می‌کند.

این کاریکاتوریست گفت: یکی از دلایل دیگری که باعث شده تصویرگران این حوزه را ترک کنند، حجم پایین سفارش‌هاست. 

حمیدرضا داوودی، متولد تيرماه 1357 تهران و فارغ التحصيل رشته علوم اجتماعی از دانشگاه آزاد است. طراحی‌های تفننی دوران نوجوانی و آشنايی وی با  «پرويزشاپور» (پدر كاريكلماتور ايران) به پيگيری جدی‌تر كاريكاتور از سوی داوودی انجاميد.
 
راهنمایی‌های  «حسین خسروجردی» و  روابط مداوم داوودی با ایشان منجر به شناخت بیشتر دیگر بخش‌های تجسمی برای داوودی شد. توجه به اهمیت طراحی به عنوان بن مایه  همه بخش‌های تجسمی و تصویر نتیجه این دوران بود. 

داوودی هم اکنون ۱۴ سال است که در این حوزه به صورت حرفه‌ای فعالیت می‌کند. او تاکنون با روزنامه‌های جهان اسلام، همشهری، حيات نو سياسی و اقتصادی، هفته نامه توانا و كيهان كاريكاتور همکاری داشته است. 

فعاليت‌های وی در حال حاضر بيشتر در زمينه‌های تصويرسازی كتاب، طراحی گرافیک و هویت بصری و همكاری با انتشارات مدرسه، رشد، افق و قدیانی است.

وی از آغاز سال 1387 مشغول به تدريس در مقاطع مختلف در خانه كاريكاتور و سپس مدرسه تخصصی گرافیک ایده است.