خلوت
«کن فی الناس و لاتکن معهم» لازم نیست که رهبانیت بجویید، «لارَهبانِیَّةَ فی الإسلام» آن‌هایی که رهبانیت طلب کردند و رفتند، ضعف داشتند. زن و فرزند مانع نیست. مهم آن است که بازن و فرزند و خلق باشی و آلوده نشوی. کناره گرفتی و آلوده نشدی، چندان مهم نیست. البته خوب است، اگر می‌بینی که کناره نگیری آلوده می‌شوی، کناره بگیر. «الفِرَارُ مِمّا لایُطاق» فرموده پیامبر (ص) است. اگر می‌بینی یک جایی بروی دین و ایمانت ضایع می‌شود، کنار بکش اما اگر می‌توانی دین و ایمانت را حفظ کنی و از جمع هم کنار نروی، این خیلی مهم است. چنین کسی «فَآتاهُمُ اللهُ أجرَهُم مَرَّتَین» است. ابوطالب (ع) چنان قوتش زیاد بود که در میان کفار ملحد و دشمن حضرت رسول (ص) چنان می‌نشست که ابداً نمی‌فهمیدند که مؤمن است و می‌توانست تمام راز کفار را به پیغمبر (ص) منتقل کند. امام صادق (ع) می‌فرمودند: «فَآتاهُمُ اللهُ أجرَهُم مَرّتَین»، خداوند اجر دو مؤمن را به او داد. یکی به خاطر اینکه ایمان داشت و دیگر اینکه ایمانش این قدرت قوت داشت که در اثر خلط با کفار و منافقین عوض نمی‌شد.
به تن در صحبت خلقم به جان در خدمت جانان
عجایب خلوتی دارم میان انجمن با او
صفحات 115 و 116/ شبنم/ منتخبی از بیانات عارف وارسته مرحوم سیدعلی نجفی (ره) در موضوعات توحید، ولایت و اخلاق/ هیئت تحریریه موسسه فرهنگی مطالعاتی شمس‌الشموس/ انتشارات موسسه فرهنگی مطالعاتی شمس الشموس/ چاپ اول/ سال 1391/ 137 صفحه/ 5500 تومان
شنبه ۹ دی ۱۳۹۱ - ۱۴:۰۰
نظر شما