به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) به نقل از گاردین، منابع سرگشوده شده نوبل نشان می دهد که جان اشتین بک یک انتخاب عمومی در آکادمی نوبل نبود.
 
آکادمی سوئد که اسرار انتخاب هر سال را 50 سال پوشیده نگاه می دارد با افشای مدارک مربوط به سال 1962 نشان داد که چه نویسندگانی به فهرست نهایی آن سال راه یافته بودند. در سال 1962 نام 66 نویسنده در فهرست انتخاب جای داشت و فهرست نهایی از اشتین بک، گریوز، دورل، ژان آنوهیل نمایشنامه نویس فرانسوی و کارن بلیکسن نویسنده دانمارکی تشکیل شده بود. 

گرچه آکادمی اشتین بک را برای «نوشته های واقع گرایانه و خیال انگیزش، در ترکیب با طنزی جذاب و ادراک اجتماعی جدی» شایسته دریافت جایزه 1962 شناخت، اما او انتخابی از میان چهره هایی بود که چندان موافق میل نوبل نبودند. 

هنری ولوسن یکی از اعضای آکادمی در این مستندات نوشته است «هیچ نامزد بدیهی برای امسال وجود نداشت و اعضای آکادمی در وضعیتی ناخوشایند، دست به انتخاب زدند.»

نام گریوز به دلیل این که نویسنده چند رمان تاریخی بود کنار گذاشته شد و امروزه نیز از او به عنوان یک شاعر یاد می شود. اولسون همچنین بی میل بود که این جایزه تا پیش از درگذشت اذرا پاوند به شاعری آنگلو ساکسون تعلق بگیرد و اعتقاد داشت هیچ شاعری نمی تواند تا زمانی که پاوند در قید حیات است استادتر از او محسوب شود اما خود او به دلیل عقاید سیاسی پاوند، وی را از دریافت نوبل محروم کرده بود. 

کارن بلیکسن نویسنده دانمارکی و خالق «خارج از آفریقا» هم با توجه به این که سپتامبر فوت شده بود، خودش را از دریافت این جایزه محروم کرده بود. او یکی دو سال پیش نیز به عنوان نامزد مطرح بود. و تصمیم اعضای کمیته نیز این بود که «دورل» کاری که بر دیگران برتری داشته باشد، در این سال انجام نداده است و او را برای سال های بعد مناسبت تر دانستند. 

با این حال این مستندات نشان نمی دهد که چرا آنوهیل کنار گذاشته شد، اما از آنجا که سن ژون پرس شاعر فرانسوی در سال 1960 این جایزه را دریافت کرده بود، به این معنی بود که فرانسه نمی تواند در این فاصله کوتاه یک بار دیگر این جایزه را به خانه ببرد. در عین حال ژان پل سارتر چهره مطرح دیگری از فرانسه بود که سرانجام جایزه سال 1964 به او تعلق گرفت. 

به این ترتیب تنها نویسنده ای که می توانست شانس بیشتری برای انتخاب شدن داشته باشد جان اشتین بک نویسنده آمریکایی بود که تاکنون هشت بار به عنوان نامزد این جایزه انتخاب شده بود و آثاری چون «موش ها و آدم ها» را سال 1937 منتشر کرده بود. او «اسب سرخ» را سال 1945، «خوشه های خشم» را سال 1939 و «مروارید» را سال 1947 منتشر کرده بود و «شرق بهشت » نیز سال 1952 به بازار آمده بود. با این حال آندراس اوسترلینگ دبیر دایمی آکادمی بر این باور بود که رمان جدید او «زمستان ناخشنودی ما» که سال 1961 منتشر شده بود، نشان می داد که توانایی او در سال های اخیر رو به افول رفته است. 

در سال 1961 نیز آکادمی با انتخاب ایوو آندریچین نویسنده یوگسلاو جی.آر.آر.تالکین را به دلیل ضعف ادبی «ارباب حلقه ها» کنار گذاشته بود.