زنانِ شاعر
قنبری: درباره زنان شاعر در دهه چهل و پنجاه کمتر سخن گفته شده است و انگار دراین دوره شاعر موفقی در میان زن‌ها نداشتیم، یعنی شاعری که جامعه هنری و مردم به او گرایش داشته باشند و شعرش ماندگار شود. در دهه چهل و پنجاه شاعران بسیاری می‌آیند و می‌روند. برخی می‌مانند و برخی فراموش می‌شوند. اما این شاعران همه مرد هستند. زن شاعری که نام و شعرش تثبیت شود، نیست، چرا؟
سادات اشکوری: در پاسخ به این سوال شما هم باید به نقش زن در جامعه توجه کنید و هم به نگاه جامعه به زن؛ که لابد با دیدگاه جامعه‌شناسی باید به آن پرداخت. اما اکنون می‌گویم که بعد از انقلاب کتاب‌هایی درباره زنان شاعر و شاعرانِ زن تألیف شده که از جمله جامع‌ترین آن‌ها به گمانم کتاب زنان شاعر تألیف مهری شاه‌حسینی‌ست و هم پس از مطالعه این کتاب پی می‌بریم که شاعران زن بسیاری داشته‌ایم که مانده‌اند و شعرشان خواننده دارد. از قبل از انقلاب، در دو دهه سی، کتابی بسیار خوب و به یک معنی تذکره‌ای جامع در دست است از علی‌اکبر مشیر سلیمی زیر عنوان زنان سخنور در سه جلد به قطع وزیری و بیش از 1200صفحه که در آن شرح حال و نمونه آثار بیش از سیصد شاعر آمده است که تصور می‌کنم قریب 70 درصد این شاعران از معاصران‌اند و حدود 30 درصد از گذشتگان.
صفحات 61 و 62/ برگ کاهی در تندباد(گفت‌وگوی رضا قنبری با کاظم سادات اشکوری)/ کاظم سادات اشکوری/ انتشارات به‌نگار/ چاپ اول/ سال 1391/ 160 صفحه/ 5800 تومان
شنبه ۱۹ اسفند ۱۳۹۱ - ۰۸:۰۰
نظر شما