سیالات مه‌گون
سیال مه‌گون ممکن است بعد از حفاری زون‌هایی به کار رود که تولید آب آنها به نحوی است که نمی‌توان از سیال حفاری گاز خشک به علت عدم کارآیی مواد خشک‌کننده استفاده کرد و در حالتی که میزان آب به قدری کم است که نمی‌توان با سیال مه‌گون حفاری کرد، باید تزریق آب در سطح انجام شود تا این حفاری با سیال مه‌گون میسر شود. مقدار آب موردنیاز جهت حفاری با سیال مه‌گون به عواملی مانند اندازه حفره، نوع سازند، نرخ نفوذ بستگی دارد.
ورود ناگهانی حجم‌های زیاد آب نیازمند تبدیل سیال، به سیال کف‌گون و همچنین افزودن افزونه‌های دیگر به منظور زدودن این آب می‌باشد.
در حفاری با سیال مه‌گون، آب، حفره را تر می‌کند و هوا خرده را به سطح می‌آورد. همچنین نیاز به حداقل 30 درصد هوای کمتر نسبت به هوای خشک یا گاز و فشار تزریق بالاتر جهت تمیزسازی کافی و مطلوب حفره می‌باشد.
تکنیک حفاری با هوا در مناطقی که شیل‌های حساس به آب وجود دارند، به کار می‌رود. در صورت استفاده از سیال مه‌گون با توجه به میل زیاد این شیل‌ها به آب ممکن است کاملاً ناپایدار شوند که این مشکلات می‌تواند با افزودن 1 تا 5 درصد وزنی KCL و یا PHPA (مایع) به آب تزریقی کنترل می‌شود.
صفحه 156/ مهندسی سیال حفاری/ محمد جواد سرباز حسینی و علی برزنونی/ انتشارات کتاب آوا/ چاپ اول/ سال 1391/ 368 صفحه/ 18500 تومان
سه‌شنبه ۱۷ اردیبهشت ۱۳۹۲ - ۱۴:۰۰
نظر شما