جوانی و آن‌چه افتد و دانی
دیدار عزیزان، خستگی و ملال چند ماهه را از جسم و جانم خارج کرد. در این میان مادر که طاقتش تمام شده و به گفته‌ی خواهرم در این مدت از فرط گریه چشمانش ضعیف شده بود، از من خواست تا پیشش بمانم. خودم نیز تمایل چندانی به بازگشت نداشتم. قید حقوق اسفند را زده و تصمیم گرفتم در محل نزد مادر بمانم. حاصل کار و تلاش نُه‌ماهه‌ام پس‌انداز نسبتاً خوبی بود که با آن می‌توانستم برای مدتی زندگی خود و مادر را تأمین کنم. مادر به خاطر ضعف بینایی از دوخت و دوز که تنها ممرّ درآمدش بود، محروم گشته و نیاز به مراقبت داشت.
در فاصله‌ی دو ماه باقیمانده از فرصت استفاده کرده و برای شرکت در امتحانات خرداد ماه ثبت‌نام کردم. روزها برای مرور درس‌هایم به باغ سیدجعفر می‌رفتم و شب‌ها را اغلب با دوستان می‌گذراندم.
هوا روز به روز گرم‌تر می‌شد و من ناچار بودم صبح زود از خواب بلند شوم. نزدیک آن باغ خانه‌ای بود که زنی بیوه با دو تا از دخترانش در آن زندگی می‌کردند.
صفحه 65/ روات(روایتی از نیمه پنهان یک زندگی)/ محمدرضا فقیه الاسلام/ انتشارات داستان‌سرا/ چاپ اول/ سال 1391/ 232 صفحه/ 10000 تومان
پنجشنبه ۱۹ اردیبهشت ۱۳۹۲ - ۱۴:۰۰
نظر شما