اشعث بن قَیس کِندی (.../ 40)
ابومحمد مَعدِی کَرِب بن قیس بن مَعدِی کَرِب بن معاویة بن ... ثور کندی، آخرین پادشاه از اقیال کنده در جاهلیت بود (ابن عبدالبر، 1/133) که یک چهارم غنایم (مرباع) حضرموت به او اختصاص داشت (ابن حجر، 1/239) و پس از اسلام نیز همواره چون پادشاهان زندگی می‌کرد. گویند نخستین کسی بود که سوار بر اسب شد و مردم به دنبال او حرکت کردند (ابوهلال عسکری، 211). به خاطر ژولیدگی موهایش به اشعث مشهور شد (ابن ابی الحدید، 1/292؛ ابن حجر، 1/239). وی در قلعه نُجیر و شهر تریمِ حضرموت به دنیا آمد (با توجه به محل زندگی او) و با توجه به سن او در زمان مرگ (63، سال 40، ر.ک: ادامه مدخل)، احتمالاً ده سال پیش از بعثت به دنیا آمده است. بنا به گفته طبرسی، اشعث از ازدواجِ مَقت (ازدواج با زن پدر) به دنیا آمد (آلوسی، 2/53). پدرش از اقیال کِندَه بود و در جنگ با قبیله مراد کشته شد. اشعث به خونخواهی او برخاست، ولی به جای آنکه بر بنومراد بتازد، بر بنوحارث بن کعب حمله برد و اسیر شد. وی سه هزار شتر فدیه داد تا آزاد گشت. این حادثه پنج سال پیش از بعثت بود (ابن قتیبه، المعارف، 333). اشعث بار دیگر به بنی‌حارث بن کعب از مذحج نیرنگ زد و پیمان صلح و حُسن همجواری خود را با آنان شکست. در نتیجه، بار دیگر اسیر شد و قرار گردید برای آزادی خود، دویست شتر ماده جوان فدیه دهد، ولی او صد شتر داد و شتر شتر دیگر را پرداخت نکرد، تا اسلام آمد و امور جاهلی را از بین برد (منتظم القائم، 103).
صفحه 90/ دانشنامه سیره نبوی (جلد 2)/گروه تاریخ پژوهشگاه حوزه و دانشگاه/ انتشارات پژوهشگاه حوزه و دانشگاه/ چاپ اول/ سال 1391/ 544 صفحه/ 19300 تومان
سه‌شنبه ۷ خرداد ۱۳۹۲ - ۱۴:۰۰
نظر شما