ايبنا - خواندن يك صفحه از يك كتاب را ميتوان چند گونه تعبيركرد؛ چيدن شاخه گلي از يك باغ، چشيدن جرعهاي از اكسير دانايي، لحظهاي همدلي با اهل دل، استشمام رايحهاي ناب، توصيه يك دوست براي دوستي با دوستي مهربان و...
سکهها را در سراسر ایران از فلزات مختلف بویژه نقره، طلا، مس و گاه سرب، آلومینیوم، آهن و آلیاژی از چند نوع فلز میساختند. در این میان نقره و طلا و فلزاتی قالبپذیر، منعطف و مقاوم در برابر رطوبت و گرما بودهاند. سکههای طلا (دینار) زیاد مورد استفاده مردم عادی نبود و گاه در مقاطعی از تاریخ چنان اندک بودند که عدهای به این باور میرسیدند که در آن دوران اصلاً چنین سکههائی ضرب نمیشدند. همین خطا را شاردان البته شاید به مزاح مطرح کرده بود که در زمان حضور وی در ایران به هیچ وجه سکه طلا رواج نداشت. ولی اصولاًً سکههای طلا را سلاطین و در ضرابخانههای بزرگ و نیز برای داد و ستد کلان داخلی با تجارت برون مرزی و همچنین به مناسبتهای ویژه ضرب مینمودند. اما سکههای نقره (درهم) متداول تر از طلا و مس (فلوس) و مخصوص بازارهای داخل و سهلالوصولتر برای عامه مردم بودند. به همین جهت شاردان در عهد صفویه نوشته بود که این نوع سکه «پول جاری مردم» محسوب میشد.
صفحات118 و 119/ سکههای طبرستان، گرگان و استرآباد/ اسدالله معطوفی / موسسه فرهنگی انتشاراتی پازینه/ چاپ اول/ سال 1392/ 360 صفحه/ 20000 تومان
نظر شما