دکتر  شهابی در گفت‌وگو با خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، در ارزیابی کتاب‌های مطالعات جوانان گفت: تعداد کتاب‌های تالیفی در حوزه مطالعات جوانان که زیر مجموعه‌های زیادی مانند جامعه شناسی جوانان، مددکاری و آسیب شناسی را در بر می گیرد، بسیار کم است و نیاز‌های دانشجویان و پژوهشگران این حوزه را تامین نمی‌کند و این در حالی است که در حوزه مقالات مرتبط با مطالعات جوانان در وضعیت قابل قبول‌تری قرار داریم. 

وی ادامه داد: با قاطعیت می‌توان گفت که بیشتر تحقیقاتی که در حوزه مطالعات جوانان ایرانی شده، از نوع نظر سنجی است که در زمینه نوآوری‌های مفهومی، نظری و فرانظری نتیجه بخش نبوده و متولیان تحقیق و تالیف مطالعات جوانان جز در مواردی انگشت شمار، به صورت مشخص، حرفه‌ای و متمرکز در این زمینه کار نکردند. 

شهابی با اشاره به آمار کتاب‌های تالیفی و ترجمه‌ای در این حوزه مطالعاتی اظهار کرد: در 50 سال اخیر در ایران 226 عنوان کتاب در حوزه مطالعات جوانان شناسایی شده که در این میان نسبت کتاب‌های تالیفی به ترجمه‌ای 85 درصد به 15 است. بیشترین کتاب‌های این حوزه هم از سال 1380 به بعد منتشر شدند.
 
این مدرس دانشگاه با اشاره به دسته‌بندی موضوعی کتاب‌های منتشر شده در حوزه مطالعات جوانان گفت: بیشتر آثار موجود رویکردی تبلیغی، ارشادی و پاتولوژیکال (آسیب شناسانه) به مقوله جوان و جوانی داشتند. تعداد کتاب‌های علمی و تخصصی در این حوزه بسیار اندک است و عمده کتاب‌ها به موضوعاتی مانند ازدواج، اعتیاد، مشکلات جنسی و بزهکاری پرداخته‌اند و جای خالی موضوعات سبک زندگی و خرده فرهنگ‌های جوانی که هنوز پذیرش مفروضات ایدئولوژیک و معرفتی آن در جامعه ما صورت نگرفته، به شدت احساس می‌شود. 

او درباره راهکار‌های رفع این‌گونه کاستی‌ها گفت: تاکنون تجربه ادراکی مولفان و سیاستگذاران مبنایی برای تصمیم‌گیری در مورد سرنوشت جوانان ایرانی بوده، در حالی که باید نیم نگاهی هم به «تجربه زیسته» جوان ایرانی داشته و به دنبال این باشیم که خود آن‌ها‌ چه معانی را برای کردارها و رفتارهای خود قایل می‌شوند. در واقع باید بین تجربه ادراکی مسوولان و تجربه زیسته جوانان پلی زده شود و این بر عهده محققان، فعالان امور جوانان و دانشجویان رشته‌های جامعه‌شناسی و مطالعات فرهنگی است تا بتوانند این شکاف را با آثار متنوع خود پر کنند.
 
شهابی در پایان گفت: مطالعه جوان و فرهنگ جوانی به مثابه مطالعه مدرنیته ایرانی است. مسوولان و سیاستگذاران در پرداختن به مسایل جوانان به بیراهه رفته‌اند و مفهوم شهروندی تمام عیار که دربرگیرنده ارزش‌هایی چون آزادی، عدالت، حق انتخاب، سبک زندگی، سلامت و مشارکت است برای بخش زیادی از جوانان ایرانی تحقق پیدا نکرده است. این گونه خلا‌ها باید توسط مولفان، استادان و دست‌اندرکاران مراکز علمی برطرف شود.