قدرت دیپلماتیک
هنری کیسینجر، وزیر سابق امور خارجه، نفوذی پرقدرت و عمدتاً نامرئی روی سیاست خارجی دولت بوش داشت.
در تابستان 2005 چنی، معاون رئیس جمهور، به من گفت: «در میان افرادی که در خارج از دستگاه دولت هستند و من در سمتِ خودم با آن‌ها صحبت می‌کنم، هنری کیسینجر کسی است که من احتمالاً با او بیش از هر کسی دیگری حرف می‌زنم. او به ما سر میزند و من حدس می‌زنم که حداقل هر ماه یک بار اسکوتر و من با او به بحث می‌نشینیم».
در زمان دولت فورد، که چنی ابتدا معاون و سپس رئیس دفتر کاخ سفید بود، وی از نزدیک با کیسینجر کار کرده بود. کیسینجر در ابتدا هم سمت وزیر امور خارجه و هم سمت مشاور امنیت ملی را عهده‌دار بود، و این ترتیبی بود که هر وزیر امور خارجه پس از کیسینجر غبطه‌اش را می‌خورد. خودخواهی کیسینجر افسانه‌ای بود، اما چنی نصایح سرسختانه او را پس از 11 سپتامبر مفید یافت. آن‌ها در این بینش جهانی که روابط بین‌المللی مسئله‌ای در ارتباط با قدرت نظامی و اقتصادی است مشارکت داشتند. قدرت دیپلماتیک ناشی از تهدید به استفاده از زور و بعد، واقعآً به کار گرفتن آن است. در ساده‌ترین حالت، استفاده از قدرت نظامی پیامی مفید را به جهان می‌فرستاد: دشمن ایالات متحد بودن خطرناک است.
صفحه 611/ بوش و انکار واقعیت‌ها در جنگ عراق/ باب وودوارد/ ترجمه علیرضا محلاتی/ شرکت انتشارات علمی و فرهنگی/ چاپ اول/ سال 1391/ 821 صفحه/ 42000 تومان
دوشنبه ۳ تیر ۱۳۹۲ - ۱۴:۰۰
نظر شما