مناطق «قُطور»، «بارژگه»، «قره‌سو» و ... :
منطقه قطور (نقشه بعدی) نیز یکی از موارد موجب اختلاف مرزی بین ایران و عثمانی و سپس ایران و ترکیه بود. عثمانی این منطقه را در سال 1849 م، بعد از فوت «محمدشاه قاجار» تصرف کرد. البته مالکیت ایران به قطور بارها اثبات شده بود و در همان سال سفرای انگلیس و روسیه تعهد کتبی داده بودند که این منطقه را به ایران برگردانند. بعداً هم در «کنگره برلن» در 1885، بر آن تأکید داشتند. حتی طبق «پروتکل 1913م» بین ایران و عثمانی نیز این منطقه باید به طور کامل پس داده می‌شد؛ اما فقط بخشی از آن در توافق مرزی رضاشاه و ترکیه به سرزمین ما بازگردانده شد. در کنار آن برخی نقاط کم اهمیت‌تر از جمله برخی مناطق اطرف رود «قره‌سو» نیز از کشور ما جدا گشتند.
لازم به ذکر است که در برابر این موارد مقداری زمین در ناحیه کردنشین «بارژگه» به ایران بخشیده شد. اما روشن بود که ارزش مناطق آرارات و سایر قسمت‌های جدا شده قابل مقایسه با بارژگه نبودند.
صفحه 33/ مناطق جدا شده از ایران در دوران معاصر / حمیدرضا مسیبیان/ چاپ اول/ سال 1391/ 83 صفحه/ 6000 تومان
جمعه ۲۱ تیر ۱۳۹۲ - ۱۸:۰۰
نظر شما