تفاوت میهن‌خواهی با ناسیونالیسم
در فرهنگ عامیانه فارسی ناسیونالیسم و میهن‌خواهی به گونه درهم و به هم آمیخته مورد استفاده قرار دارد و این دو اغلب یکی فرض می‌شود. بسیار پیش می‌آید که فردی میهن‌‌دوست یا سخنی میهن خواهانه فردی ناسیونالیست و سخنی ناسیونالیستی تعریف می‌شود. این دو مفهوم را باید از هم جدا دانست، چرا که یکی حاوی فلسفه‌ای سیاسی است و آن دیگری نماینده احساسی طبیعی یا انگیزه‌ای غریزی.
برخلاف میهن‌دوستی که مفهومی است غریزی و کاملاً غیرسیاسی، ناسیونالیسم یا ملی‌گرائی مفهومی کاملاً سیاسی است؛ اندیشه‌ای سیاسی است؛ فلسفه‌ای سیاسی است؛ اندیشه یا فلسفه‌ای که در هر ملتی ریشه در هویت ملی و میهن‌دوستی آن ملت دارد. در همان حال، در قیاس میهن‌دوستی و دلبستگی به هویت میهنی که مفاهیمی غریزی و کهن هستند. ناسیونالیسم پدیده‌ای فلسفی و کاملاً نوین است که از سوی اروپای بعد از انقلاب صنعتی به جهان بشری معرفی شد، جنگ جهانی دوم حاصل برخورد اندیشه‌های ناسیونالیستی بود.
میهن‌خواهی با وطن دوستی فلسفه سیاسی ویژه‌ای نیست، بلکه غریزه‌ای است که از حس اولیه تعلق داشتن به مکان و هویت ویژه آن و حس دفاع از منافع اولیه فردی در آن مکان ویژه ناشی می‌شود. گونه اولیه خودنمائی این غریزه کم‌وبیش در همه حیوانات دیده می‌شود. بیشتر حیوانات محدوده‌های مشخصی را برای جولان دادن‌های خود و منابع اختصاصی فردی یا گروهی خود در نظر می‌گیرند، بدان تعلق و دلبستگی می‌یابند و دخالت و تجاوز دیگران را در آن به سرسختی دفع می‌کنند.
صفحه 144/ درآمدی بر جغرافیای سیاسی/ دکتر ناصر رضائی و دکتر محمدرئوف حیدری‌فر/ انتشارات سپاهان/ چاپ اول/ سال 1392/ 230 صفحه/ 6600 تومان
سه‌شنبه ۲۵ تیر ۱۳۹۲ - ۱۸:۰۰
نظر شما