به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) به نقل از خبرگزاری اتریش، مجموعه یاد شده همچنین مشتمل بر دفترچه‌های یادداشت و مکاتبات و نیز یادداشت های سخنرانی‌هایی است که وی در زمینه مطالعه زبان و ادبیات آلمانی و انگلیسی انجام داده است. 

هرتا کرفتنر در 26 آوریل 1928 در ماترزبورگ متولد شد و از همان دوران مدرسه کار نوشتن را آغاز کرد. مهم‌ترین واقعه دوران نوجوانی وی مرگ پدرش در سال 1945 بود. در سال 1948 هرمان هاکل در نشریه خود با عنوان «لینکویس» اقدام به چاپ اشعار کرفتنر با عنوان «یک ویولونیست خیابانی» کرد که انتشار آن ورود وی به حلقه ادبای پس از جنگ در وین بود. 

در سال 1949 کرفتنر در کنار سرودن شعر، کار نوشتن متن را نیز آغاز کرد ، بر روی پایان نامه اش کار کرد و به نروژ نیز سفر کرد. ماحصل این سفر تابستانی مطالب نخستین دفترچه خاطرات وی است که در تمام بخش های آن احساس تنهایی واندوه به چشم می‌خورد. او پس از بازگشت از نروژ با ویکتور امیل فرانکل روانپزشگ اتریشی آشنا شد و در جلسات سخنرانی او شرکت کرد. سپس در سال 1950 با محفل هانس ویگل در کافه ریموند آشنا شد و در این جمع ادبی به گفت وگو و نامه‌نگاری با نویسندگانی چون هانس کارل آرتمان، گرهارد فریچ، فریدریکه می روکر، یانی ابنر و آندره آس اوکوپنکو پرداخت. 

در همان سال ها او شروع به نشان دادن صحنه هایی از زندگی روزمره در آثارش کرد و به این ترتیب تحولات عظیم اجتماعی زمان خودش را موضوع اصلی اشعارش قرار داد. دیدار کوتاه او از پاریس سبب شد تا دفترچه یادداشت پاریس را به رشته تحریر درآورد که این اثر اندکی بعد با جایزه ادبی «مسیر نو» مورد تجلیل قرار گرفت. 

او در سال 1951 یعنی سال مرگش چند متن کوتاه و چند شعر نوشت که افسردگی شدید در محتوای آن‌ها کاملا مشهود بود. او همزمان بر روی اثری با نام «یادداشت‌های یک رمان راوی اول شخص» کار می‌کرد. اما در نهایت نه موفقیت های او در عرصه نویسندگی و نه ستایش های همکاران نویسنده‌اش او را از تصمیمش بازنداشت و وی در 13 نوامبر 1951 در وین با مصرف بیش از اندازه قرص خواب‌ در حالی که تنها 23 سال سن داشت، به زندگی‌اش پایان داد.