به گزارش خبرگزاري كتاب ايران(ایبنا)، سيزدهمين نشست «عصر تجربه» با حضور مجيد قيصري، عصر ديروز، هفتم مهر، در سراي داستان بنياد ادبيات داستاني ايرانيان برگزار شد. 

قيصري، داستان‌نويس در اين نشست با بيان اين‌كه به اعتقاد من نويسنده در هر بار نوشتن، شكل و فرم تازه‌اي انتخاب مي‌كند، توضيح داد: وقتي دغدغه‌ فرم تازه وجود داشته باشد، همه چيز قابل حل است. شايد در اين مسير يكي دو اشتباه انجام دهيم، اما به هر حال راه را پيدا مي‌كنيم و داستان‌مان را با ظرف داستان كوتاه، بلند، رمان يا هرطور ديگري بيان خواهيم كرد. البته خود اثر نيز در هنگام نوشتن قالب خودش را پيدا مي‌كند. 

وي با بيان اين‌كه نويسنده محقق است، ادامه داد: نويسنده بايد مدام در حال جذب و هضم مطالب و اطلاعات باشد تا همواره ذهنش را پر و پرتر از اطلاعات كند. مغز به كتابخانه‌اي مي‌ماند كه وقتي مطالعه‌اي انجام مي‌دهيم، اطلاعات به صورت طبقه‌بندي در آن قرار مي‌گيرند و هر داده‌اي در جاي خودش مي‌نشيند. البته نويسنده بايد حكيم و آگاه به مسايل مختلف باشد.
نويسنده كتاب «سه كاهن» افزود: هميشه انسان و انگيزه‌هاي او، برايم سوال ايجاد مي‌كند. انسان در موقعيت، برايم مهم و باارزش است تا به اين ترتيب دريابم كه انسان مي‌تواند در شرايط و موقعيت‌هاي متفاوت چه واكنش‌‍‌هايي داشته باشد. رفتاري كه مردم توقع دارند، بسيار كليشه‌اي‌ست اما آنگاه كه فردي از كليشه‌ها خارج مي‌شود، برايم جالب خواهد بود. 

وي درباره روند شكل‌گيري داستان‌هايش توضيح داد: روند شكل‌گيري هر داستاني متفاوت است. شايد داستان از يك متن، خاطره يا اتفاق سرچشمه بگيرد. اما وقتي همه تصويرها و خيال‌بافي‌ها شكل گرفت، لحن و زبان مي‌آيد. البته همه اين‌ها با تلاش ذهني نويسنده ميسر خواهد بود و به اين ترتيب، اطلاعات جانبي نيز شكل خواهد گرفت، با توجه به اين موضوع، من با الهام گرفتن موافق نيستم. 

نويسنده كتاب «طناب كشي» اظهار كرد: نوشتن دو مرحله «ذهني» و «عيني» دارد. نخستين و مهم‌ترين مرحله در نوشتن، شكل‌گيري داستان به صورت ذهني است؛ زیرا اجراي متن زمان زيادي نمي‌برد. من در اين روزها در حال تكميل اطلاعات پنج يا شش متن از نظر ذهني هستم؛ ولی در وقت نوشتن تنها مي‌توان به يك متن رسيدگي كرد. اگر دغدغه نوشتن را داشته باشيم، اطلاعات آرام آرام جمع‌آوري مي‌شوند. نويسنده بايد با متن زندگي كند، در غير اين صورت با يك متن گلخانه‌اي روبه‌رو خواهيم بود كه نشان مي‌دهد نويسنده با متن ارتباط برقرار نكرده است. 

نويسنده كتاب «سه دختر گل‌فروش» ادامه داد: سلوك نوشتن مثل خود سبك، دغدغه‌ها و عادت‌ها شخصي بوده و به جنسيت، سن شروع نوشتن، جغرافيای زندگي نويسنده و زمان و فصل بستگی‌دارد. 

وي افزود: فصل،‌ يكي از فاكتورهاي مهم نوشتن است، زيرا به اعتقاد من، فصل‌های بهار و تابستان بهترين زمان براي نوشتن هستند. البته بهار و تابستان براي نوشتن داستان كوتاه و پاييز و زمستان براي نوشتن داستان بلند و رمان. 

قيصري با بيان اين‌كه هر چه نويسنده بيشتر پيش مي‌رود و كهنه‌تر مي‌شود، مخاطب بيشتر با آن مانوس خواهد شد، گفت: بايد كار دل آدم با كار گِل آن يكي باشد و گاهی به دلیل آن كه يكي نيست، از نوشتن لذتی نمي‌برد. نويسنده بايد متن را با عشق و لذت بنويسد و احساس نكند كه نوشتن، كاري اجباري است. در غير اين‌صورت نوشتن لذتي براي نويسنده ندارد و لذتي براي مخاطب هم ايجاد نمي‌كند. برخي نويسندگان با تكبر مي‌گويند كه براي خودم مي‌نويسم، اگر اين‌طور است چرا نوشته‌هايتان را چاپ مي‌كنيد، اجازه دهيد اين نوشته‌ها پس از مرگتان منتشر شود. 

نويسنده كتاب «شماس شامي» اظهار كرد: داستان تجربه ما را از زندگي بيشتر مي‌كند، به عنوان مثال وقتي مردي داستاني از زنان مي‌‌خواند مي‌تواند از شرايط روحي زنان باخبر شود، البته اين در مورد همه اقشار، سربازها، دزد، جاني يا پليس هم صدق مي‌كند و مخاطب مي‌تواند از چگونگي شرايط و زندگي افراد متفاوت آگاهي پيدا كند.
 
وي تصريح كرد: خواندن عرصه‌اي است كه مي‌تواند من نویسنده را به مردم و اجتماع نزديك‌تر كند و تجربه ما را از جهان بالا ببرد. به اين ترتيب، انسان با مطالعه با فرهنگ‌هاي مختلف آشنا خواهد شد. به اعتقاد من، قصه‌های كهن و قرآن پايه‌هاي علم يك نويسنده هستند و كسي كه آن‌ها را نداند، نويسنده نيست. هيچ نويسنده‌اي نيست كه با شاهنامه درگير نباشد. نمي‌شود و نمي‌توان از گذشته فرار كرد، مي‌توان نگاه ديگري داشت، اما نمي‌شود به آن پشت كرد و آن را ناديده گرفت. 

قيصري با ابراز تاسف از وضع تيراژ كتاب‌ها گفت: متاسفانه در جامعه‌اي با 75 ميليون جمعيت، تيراژ كتاب‌ها هزار يا دوهزار نسخه است.
مجید قیصری، متولد 1345 تهران، نویسنده‌ای‌ است كه با داستان‌های جنگی‌اش شناخته شده است. این نویسنده که در رشته روانشناسی تحصیل كرده‌است، داستان حرفه‌ای را اوایل دهه 70 با نوشتن داستان كوتاه آغازکرده‌است.

«سه کاهن»، «شماس شامی»، «طناب کشی»، «دیگر اسمت را عوض نکن» و «سه دختر گل فروش» از جمله کتاب‌هایی است که می‌توان از این نویسنده نام برد.