به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، به نقل از سایت خانه موسیقی، مراسم رونمایی کتاب «برترین ویولنیست‌های کلاسیک جهان» با حضور شاهین فرهت، استاد دانشگاه و آهنگساز و مازیار رئیسی، گردآوردنده این کتاب و جمعی از علاقمندان، سه شنبه در سالن اجتماعات خانه موسیقی برگزار شد.

در ابتدای این مراسم، شاهین فرهت گفت: هرچه در این مملکت درباره موسیقی نوشته شود بسیار لازم است و در آینده مورد رجوع قرار خواهد گرفت. ما امروز در اول راه هستیم چون راه آموزش موسیقی ما سینه به سینه است و مساله تحقیق در حاشیه قرار خواهد گرفت.

وی افزود: آکادمی‌های مختلفی برای موسیقی داریم و در دانشگاه‌ها نیز موسیقی تدریس می‌شود و در آن‌جا به صورت علمی کار می‌شود و مساله تحقیق پرورش پیدا می‌کند. در این چند سال گذشته کتاب‌های مختلفی را در زمینه موسیقی دیدم که البته اشکالاتی وجود دارد چون در ابتدای راه هستیم اما تیترهای کتاب‌ها بسیار جالب است. امروزه علاقمندان موسیقی به آن از جنبه تخصصی نگاه می‌کنند.

فرهت گفت: ایران همیشه کشور شعر بوده نه موسیقی. ما باید جایگاه خودمان را بشناسیم. همان‌طور که در مغرب زمین سعدی، حافظ، مولانا و فردوسی نبود، همان‌طور هم در کشور ما بتهوون، برامس و شوپن وجود نداشت و این‌ها را باید باور کنیم اما از این به بعد شاهد پیشرفت‌های بیشتر خواهیم بود.
 
وی افزود: یکی از شانس‌های من این است که با نسل جوان سر و کار دارم و در مدت عمرم جز موسیقی کار دیگری نکرده‌ام. در  چند سال اخیر استعدادهای خوبی را دیده‌ام که از اقصی نقاط ایران می‌آیند. از نظر نوازندگی هم نسل تازه دست بسیار آماده‌ای برای تکنیک دارد. از آنجا که این نسل ذهن آماده‌ای برای مطالعه دارند می‌توان پیش‌بینی کرد که تحقیق از این به بعد در دست جوانان خواهد بود. این نشان دهنده آن است که میراث گذشتگان موسیقی به هدر نخواهد رفت. موسیقی ایرانی بعد ملودیک دارد و بسیار مهم است و جا دارد آهنگسازان آینده هم به‌صورت علمی از آن استفاده کنند.

این استاد دانشگاه گفت: کتاب‌هایی که من دیدم فاقد اشکال نیست چون موسیقی علمی در کشور ما بسیار جوان است. آهنگسازی و تحقیق در مغرب زمین  حدود هزار و 100 سال تاریخ دارد. این کتاب بسیار ارزنده است زیرا به این جوان برای کارهای بعدی تکنیک می‌دهد. عنوان کتاب هم بسیار جالب است که نشان از عشق به ویلن و تکنیک‌های آن دارد.

فرهت در قسمت دیگری از سخنانش خطاب به گرد آوردنده کتاب «برترین ویولنیست‌های کلاسیک جهان» گفت: وقتی قرار است نام برترین ویولنیست‌های جهان را ببریم ذهن را بیشتر به ویولنیست‌های معاصر می‌برد. اما تارتینی که مرزی بین باروک و کلاسیک است در این کتاب آورده شده که بهتر بود کلاسیک‌ها در یک بخش جداگانه آورده می‌شدند. همین‌طور نام کنسرتوهای پاگانینی هم آورده نشده است.

این استاد دانشگاه در پایان سخنانش گفت: کتاب‌هایی که در ایران نوشته می‌شود ناظر ندارند. در دیگر کشورها وقتی کتابی می‌نویسند به یک ناظر می‌دهند تا مرور کند و اشکالات آن را بگویند و در همه رشته‌ها هم همینطور است.

در ادامه مراسم، مازیار رئیسی، گردآورنده کتاب «برترین ویولنیست‌های کلاسیک جهان» که 17 سال سن دارد، گفت: من خودم را نویسنده نمی‌دانم و این کتاب یک کار پژوهشی است و چون نوازنده ویلن هستم در برهه‌ای از دوره نوازندگی‌ام خیلی بی‌انگیزه بودم ولی به مرور زمان با تعدادی از نوازندگان آشنا شدم و با خودم گفتم دوست دارم مثل این‌ها باشم.

وی افزود: متاسفانه رسانه‌ها در ارایه دادن موسیقی کلاسیک به مردم کم کاری می‌کنند و آلبومی هم از هنرمندانی که در این زمینه فعالیت می‌کنند منتشر نمی‌شود و حمایتی هم از این‌ها نمی‌شود. 

این نوازنده جوان ویلن گفت: هدف من از انتشار کتاب این بود که موسیقی مورد علاقه خودم را بین مردم اشاعه دهم و کمک کوچکی به نوازنده‌های مثل خودم داشته باشم. با انتشار این کتاب خواستم بگویم هر کسی در هر سنی می‌تواند فعالیت کند و از نقد شدن نترسد.

رئیسی گفت: برای این کتاب یک سال و نیم وقت گذاشتم که بسیار ناچیز است ولی امیدوارم علاقمندان بپسندند و تصور خوبی نسبت به موسیقی کلاسیک داشته باشند. اگر با این کارها بتوانیم موسیقی کلاسیک را به میان مردم بیاوریم و از نوازنده‌های کلاسیک هم حمایت کنیم، این موسیقی از حدی که هست بسیار بالاتر خواهد رفت.