معاد و گستره لغوی و معنایی
واژه «معاد« کاربرد بسیار گسترده‌ای دارد؛ گاه کل مباحثی را که مربوط به مرگ، قیامت، حساب و کتاب اعمال، عالم قبر، برزخ، قیامت، بهشت، جهنم و... می‌شود با لفظ «معاد» یاد می‌کنند و عنوان می‌نهند. علمای اسلامی از اصل معاد، به عنوان یکی از اصول دین یاد می‌کنند.
واژه معاد از ریشه عَود به معنای بازگشتن است. این واژه ممکن است مصدر میمی (بازگشتن) یا اسم مکان (بازگشت) یا اسم زمان (زمان بازگشت) باشد. در تفسیر آن نیز اختلاف فراوانی وجود دارد. از این رو می‌توان معاد را به معنای بازگشت روح انسان به بدن او در روز قیامت، یا بازگشت نهایی به سوی مبدأ نخستین (خداوند) دانست. چنانچه دیدگاه دوم را بپذیریم برای معاد معنای ژرفی انتخاب کرده‌ایم که بر طبق آن، معاد پرده از حیات پس از مرگ و استمرار هستی انسان پس از برون رفت از عالم طبیعت، و نیز حرکت صعودی انسان به سوی مبدأ خویش برمی‌دارد و این حقیقت را دیگر بار مطرح می‌سازد که انسان از خدا آغاز شده و به سوی خدا بازگشت داده شده است (أنا لله و إنا إلیه راجعون)
صفحه 137/ حدیث ایمان/ آیت‌الله سیدهاشم حسینی بوشهری/ نشر نی/ چاپ اول/ سال 1391/ 330 صفحه/ 5500 تومان
شنبه ۱۸ آبان ۱۳۹۲ - ۱۴:۰۰
نظر شما