به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، شیخ «عبدالرحیم بن ابوالقاسم تبریزی» معروف به «سلطان القُرّا» یا «شاه قرآن‌خوانان» درسال 1255 قمری در تبریز به دنیا آمد.
وی در علم تجوید در عصر خود استاد بود و شاگردان فاضلی را در این زمینه تربیت کرد.
از تالیفات «سلطان القُرّا» رسالهای است در علم تجوید به نام «دُرُّ المنثور» و وی همچنین چندین عنوان رساله دیگر را هم تالیف کرد.
وی پس از فراگیری این علم نزد پدر، با شیخ شامل داغستانی آشنا شد و هنگامی كه شیخ ارتشی فراهم آورد تا علیه روسها قیام كند، وی برای همراهی با این نهضت با او به سوی داغستان رهسپار شد. سپس به تبریز بازگشت و حوزه درسی را برای قرائت قرآن تشكیل داد و از آن زمان به برترین قاری قرآن كریم لقب یافت.
سلطان القراء در سال 1336 قمری در 81 سالگی درگذشت.
مفسری مسلط به 3 زبان
«محمد مصطفی عمادی» مشهور به «ابوالسعود» فقیه و مفسر مسلمان سال 896 هجری قمری در چنین روزی در روستای مدرس واقع در نزدیكی اسلامبول در تركیه متولد شد.
ابوالسعود پس از پایان تحصیلات به تدریس مشغول شد. وی همزمان با تدریس، منصب قضاوت در اسلامبول را نیز به عهده گرفت و تا پایان عمر در این مقام باقی ماند.
این فقیه و مفسر مسلمان به مسایل اجتماعی و عرفی جامعه خود توجه داشت و تلاش میكرد قوانین اداری عثمانی را بر اساس شریعت اسلامی تنظیم و اصول دیوانی را اصلاح كند.
ابوالسعود علاوه بر زبان تركی به زبانهای فارسی و عربی تسلط كامل داشت و به این سه زبان، شعر نیز میسرود.
ارشاد العقل السلیم، دعانامه و قانون‌نامه از جمله آثار او محسوب می‌شوند.
جمعه ۲۹ آذر ۱۳۹۲ - ۰۷:۰۰
نظر شما