حجت الاسلام‌و‌المسلمین داوود رنجبران در گفت‌وگو با خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، اظهار کرد: در این اثر نخست با طرح مباحث مقدماتی، بیان فرضیات و پیشینه تحقیق با توجه به مباحث مطرح در قرآن، به معرفی گروه قاعدین پرداخته شده است.
وی با بیان این‌که قاعدین افرادی بودند که امام علی (ع) را در جنگ‌های متعددی همراهی نکردند، ادامه داد: واژه بیعت از دیدگاه‌های مختلف در این اثر تبیین شده و به تقسیم‌بندی آن بر اساس موضوع بیعت پرداخته شده است تا مقدمه‌ای برای چگونگی بیعت قاعدین با بیعت حضرت علی(ع) باشد. تببین و توصیف ویژگی‌های بیعت مردم با حضرت علی(ع)، معرفی چهره‌های قاعدین به صورت انفرادی و شخصی و نقش تخریبی گروه قاعدین از دیگر مباحث این کتاب محسوب می‌شوند.
وی افزود: این بحث اگرچه موضوعی تاریخی است اما به دلیل موضع‌گیری نکردن سران صدر اسلام در مقابل انحرافاتی که به وجود آمد یک انحراف عمیق‌تری در سطح سیاسی در صدر اسلام ایجاد شد و صدمات جبران‌ناپذیری به دنبال داشت.
رنجبران با بیان این‌که تطبیق این بحث با دوره ما بسیار زیاد است، گفت: ظرفیت کار در این باره بسیار زیاد است و مشابه شخصیت‌های این کتاب در دوره ما وجود دارد، افرادی که با سکوت خود ظلم را تایید کردند، افرادی که با موضع‌گیری‌های دو پهلوی خود حضرت علی(ع) را یاری نکردند و دست بیعت با او ندادند و سعی کردند ایشان را در موقعیت بحرانی تنها بگذارند؛ این افراد در این کتاب معرفی شده‌اند.
رییس پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی یادآور شد: در این کتاب ثابت شده که جنگ‌هایی که در آن موقع بین حضرت علی(ع) و گروه‌های دیگر اتفاق افتاد و جناح‌بندی‌هایی که صورت گرفت، آبشخور فکری و نظری‌اش به گروه قاعدین بر می‌گشت و قاعدین بودند که برای نخستین بار تئوری خروج از حاکمیت را مطرح و بعد طلحه و زبیر بودند که این موضوع را بیان کردند. بنابراین بحث این‌که بیعت اجباری است یا اجباری نیست ابتدا از سوی این گروه مطرح شد و بعدها به دیگران سرایت پیدا کرد.
بنا بر آیات قرآن و احادیث قاعدین افرادی هستند که بدون عذر موجه از جهاد کناره گرفتند و پیشوای حق را یاری ندادند. شکل گیری این گروه در زمان حکومت امام علی(ع) به زمان پیش از خلافت حضرت علی(ع) به ویژه ماجرای قتل عثمان برمی گردد که گروهی در این ماجرا دخالتی نکردند و آن را آغاز فتنه دانستند و خودشان را از حوادث کنار کشیدند.
جمعه ۱۳ دی ۱۳۹۲ - ۰۹:۰۰
نظر شما