به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، کوچک‌زاده سابقه نمایندگی مردم تهران را در دوره‌های هفتم و هشتم مجلس شورای اسلامی دارد.

وی درباره وضعیت فرهنگی کشور به ویژه بازار نشر و کتاب با ایبنا گفت‌وگویی انجام داده است که در ادامه می‌آید:
 
- به عنوان یکی از نمایندگان مجلس شورای اسلامی که قاعدتا باید برای تصویب قوانین جدید فرهنگی رای و نظر بدهید،  دیدگاه شما در زمینه ممیزی کتاب از سوی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی چگونه است؟
 
من طرفدار مراقبت و نظارت بر عرضه محصولات فرهنگی اعم از کتاب، فیلم یا موسیقی پیش از انتشار آن‌ها در تخطی از این امر مهم را به اندازه‌ای مصیبت‌بار ارزیابی می‌کنم که بی‌توجهی به عرضه غذای مسموم به مردم، بلکه حتی بی‌توجهی در این زمینه را بدتر و غیر قابل جبران می‌دانم. البته این‌که این نظارت باید توسط چه کسانی و با چه صلاحیت‌هایی صورت بگیرد، امری است که اگر بیشتر از اصل موضوع حایز اهمیت نباشد کمتر از آن هم نیست. نظارت افراد غیرشایسته و بی‌صلاحیت به ویژه در امور فرهنگی می‌تواند وضعیتی بدتر از اثر گماردن یک بازرس خائن در دایره نظارت بر مواد غذایی ایجاد می‌کند. متاسفانه در کشور به دلیل عدم رعایت اصل شایسته سالاری این موضوع در عرصه نظارت بر محصولات فرهنگی وجود دارد که موجب دلسردی برخی صاحبان علم و هنر به معنی واقعی و تشویق برخی نفوذی‌ها در این عرصه شده است که باید مورد تجدید نظر جدی قرار گیرد.
 
- برخی کتاب‌ها با وجودی آن‌که طیف مخاطبان خاص و تخصصی به آن نیاز دارند، نیز مورد اصلاحیه و ممیزی غیرکارشناسی قرار می‌گیرند. این در صورتی است که شمارگان کتاب در ایران بسیار پایین است و بر مخاطب عام نیز تاثیری نمی‌گذارد. به نظر شما شیوه درست صدور مجوز برای این کتاب‌ها چیست؟ 

اگر کتاب‌هایی مخاطب خاص دارند، باید شیوه‌ای برای توزیع و پخش آن‌ها در میان خود آن مخاطبان طراحی شود. به عنوان مثال منطقی و عقلانی نیست که یک کتاب و یا جزوه تخصصی درباره جلوگیری و یا درمان یک بیماری خاص و مهلک در بین دانش آموزان مقطع ابتدایی توزیع شود. بنابراین با در نظر گرفتن این مساله لازم است وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در نحوه توزیع کتاب با مخاطب خاص چاره اندیشی نماید، چرا که ممکن است ممیزی رایج در مورد کتاب‌هایی که مخاطب عام دارند عینا در مورد کتب با مخاطب خاص قابل اعمال نباشد. بر این‌اساس اگر کتاب یا یک محصول فرهنگی دیگر، نه از باب دشمنی بلکه از منظر کشف حقیقت، چالشی نسبت به برخی از هنجارهای جامعه ایجاد کند، نباید آن کتاب در دسترس عموم قرار داده شود بلکه صرفا در اختیار مخاطبان تخصصی موضوع برای نقد و بررسی قرار داده شود. به عنوان مثال کتاب‌ها و تالیفات تخصصی در حوزه دین یا مباحث سنگین عقلی، باید در حوزه‌های علمیه یا برخی دانشکده‌ها منتشر شوند. 

وضعیت امروز ایران از نظر فرهنگی را چگونه ارزیابی می‌کنید؟ آیا قطار فرهنگ ایران در مسیر واقعی و درست خود قرار دارد؟ 

به نظر من عرصه فرهنگی امروز ایران عرصه نبردی گسترده و عمیق بین فرهنگ اسلام ناب محمدی و اسلام آمریکایی است. هدف از این نبرد، در هم شکستن روحیه مقاومت در ملت ایران به ویژه نسل جوان از طریق آلوده سازی آن‌ها به عیاشی و لاابالی‌گری و به زانو در آوردن نظام به عنوان اصلی‌ترین دستاورد انقلاب و پایگاه مجاهدان و مبارزان عموم مستضعفان است. به عبارت دیگر خوشگذرانان و پول پرستانی که انقلاب اسلامی عرصه را بر هرزگی‌های آنان تنگ کرده بود طی سال‌های پر حادثه پس از انقلاب - به ویژه بعد از جنگ تحمیلی با اجیر کردن نظریه‌پردازان و به اصطلاح روشنفکران و اخذ کمک از سرمایه‌داران و غرب‌پرستان به یارگیری از درون جبهه انقلاب پرداخته و درصدد گسترش فضای لاابالی‌‌گری و وادادگی در برابر فرهنگ مرفهین بی‌درد برآمده‌اند؛ در این راستا از انواع ابزارهای فرهنگی و هنری مثل کتاب، سینما و شعر و با سرمایه‌هایی که بی‌تردید به صهیونیسم متصل است، حداکثر بهره‌برداری صورت می‌گیرد. با توجه به آن‌چه گفته شد اگرچه قطار فرهنگ ایران به معنی کلی خود در مسیر قرار دارد، اما راهی بسیار پر پیچ و خم دارد که در هر گذر و پیچش مملو از راهزنان است و در این مسیر زخم‌های عمیقی بر پیکر دارد. 

سلیقه‌ ادبی و هنری کوچک‌زاده 

به آثار کدامیک از هنرمندان، نویسندگان و شاعران عصر حاضر و یا در قید حیات علاقه‌مند هستید؟ 

البته در بین نویسندگان، شاعران و هنرمندان کشورمان استادان زیادی مورد علاقه بنده هستند که بردن نام یک یا دو نفر از آن‌ها ممکن است به دلیل عدم حضور ذهن موجب جسارت به برخی دیگر شود، اما برای بی‌جواب نگذاشتن سوال شما بدون آن‌که اولویت و ترتیبی را مدنظر قرار دهم، در هر مورد به نام یک یا دو هنرمندی که از آثارشان لذت برده‌ام، اشاره می‌کنم. در حوزه شعر من به آثار استادانی چون سید علی موسوی‌گرمارودی و علیرضا قزوه علاقه دارم. اخیرا نیز شعری بسیار زیبا از شاعری به نام عبدالرضا رضایی‌نیا خواندم که انصافا شایسته تقدیر بود. به تازگی کتاب‌هایی از سیدمهدی شجاعی را نیز مطالعه کرده‌ام. همچنین مشتاقم تا در اولین فرصت به مطالعه کتابی که استاد موسوی‌گرمارودی درباره حضرت فاطمه زهرا سلام‌الله علیها نوشته‌اند، بپردازم. ظاهرا این نوشته استاد در قالب رمان است. در عرصه سینما نیز کار آقایان سلحشور، طالبی و کمال تبریزی را می‌پسندم و البته نمی‌توانم نامی از حاتمی‌کیا نبرم. در مجموع تاکنون فیلم‌های بسیاری را دیده و پسندیده‌ام که اکنون نام کارگردانان و یا بازیگران آن‌ها را به خاطر نمی‌آورم. آخرین فیلمی که دیدم نخستین فیلم سینمایی خانم نرگس آبیار با بازی خانم مریلا زارعی بود که آن را تاثیرگذار ارزیابی کردم. در زمینه موسیقی و آواز نیز بسیاری از آثار آقایان افتخاری، ناظری و اصفهانی را می‌پسندم و البته نام تعدادی از خوانندگانی را که از اجراهایشان لذت برده‌ام، فراموش کردم. به عنوان مثال هنرمندی که غزل «سراپا اگر زرد و پژمرده‌ایم/ ولی دل به پاییز نسپرده‌ایم» مرحوم قیصر امین‌پور را خوانده است. ناگفته نماند که یکی از خوانندگان کشور بیشتر از همه مورد علاقه‌ام بود، اما چون فریب دشمنان مردم را خورد و بازیچه دست اوباش ضد هنر و انسانیت شد و همچنین درخواست کرد صدایش ممنوع شود، تمایلی به بردن نامش ندارم و امیدوارم خدا او را از ورطه‌ای که در آن افتاده، نجات دهد.
 
آیا برنامه‌ای برای انتشار تالیفاتتان در این سال دارید؟ 

تا قبل از ورود به مجلس در سال 1383 در رابطه با دروسی که در دانشگاه تدریس می‌کردم؛ شامل «جریان در محیط متخلخل»، «محاسبات عددی» و «آبیاری سطحی» سه کتاب را برای انتشار تا آخرین مراحل پیش بردم که حاصل چندین سال تدریس دروس مذکور بود، اما پس از ورود به مجلس فرصت به پایان رساندن آن‌ها را پیدا نکردم. امیدوارم پس از فراغت از مسوولیت مجلس آن‌ها را به نتیجه برسانم.