به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) به نقل از ژورنال فرانتیر، والدین هنگام خواندن کتاب‌های لغت تصویری برای فرزندانشان، نمی‌دانند چگونه می توان با روایتی داستانی، تاثیر گذاری این لغات و تصاویر را بیشتر کرد.

 پروفسور اونیل، از گروه روانشناسی دانشگاه واترلو و دانشجوی کارشناسی ارشدش، آنجلا نیاوت انجام شده، به دنبال دانستن این موضوع بودند که هنگام کتاب خواندن مادر برای فرزند خردسالش (منظور کودکان 21 ماهه است) چگونه وجود پس زمینه تصویری می تواند به توضیحات مادر برای فرزند درباره حیوانات تاثیر گذار باشد.

پروفسور دانیلا اونیل، نویسنده این تحقیق،می گوید: مغازه داران معمولا کتاب‌های لغت و فلش کارت‌ها را به والدین توصیه می‌کنند و به آن‌ها می‌گویند این دسته کتاب‌ها آموزشی‌ترند. به همین دلیل کتاب‌های مصور فقط برای تفریح  توصیه می شود نه چیز دیگر.

آن‌ها در این بررسی ، 25 مادر را هنگام خواندن دو کتاب لغت مصور داستانی و غیر داستانی، برای کودکانشان که هر کدام شامل نام 6 حیوان بود، زیر نظر گرفتند. شایان ذکر است حیوانات به لحاظ شکل اندازه و متنی که برای آن‌ها به کار رفته بود کاملا یکسان بودند.

در یکی از کتاب‌ها، حیوانات در قالب یک داستان مصور معرفی می شدند و در کتاب لغت مصور  دوم فاقد هر گونه روایت داستانی در پس زمینه بود.

پروفسور اونیل درباره یافته های خود می گوید: ما به این نتیجه رسیدیم که مادران هنگام خواندن کتاب مصور برای فرزندانشان، درست مانند کتاب‌های لغت مصور غیر روایی از لحن ژنریک استفاده می کنند. همچنین آنها در کتاب‌های مصور روایی از اظهارات مشخص‌تری برای اشاره هر حیوان استفاده می کردند و در عوض در کتاب‌های غیر روایی، تلاش می شود  با زدن برچسب های بیشتر توضیحات اضافه ارائه شود.

اما شایان توجه این‌که، فرکانس و نوع استفاده مادران از لحن ژنریک (لحن مادرانه که به نوع اشیاء اشاره دارد) در هر دو کتاب یکسان بود. بررسی های بیشتر نشان داد که مادران هنگام خواندن کتاب های لغت مصور داستانی (یا روایی) از توصیفات داستان‌گونه‌تری برای اشاره به ویژگی‌های حیوانات استفاده می کردند در حالی که در کتاب های غیر روایی فقط مشخصات فیزیکی حیوان بیان می شد.

با این حال هر دو کتاب به لحاظ حقایق طبیعی که درباره حیوانات بیان می‌کرد، با یکدیگر تفاوتی نداشتند و به طور کلی اگر چه هر دو کتاب شیوه های متفاوتی از بحث کردن را در مادران بر می انگیخت اما شبیه سازی زبان ژنریک و میزان صحبت درباره واقعیت های طبیعی حیوانات در هر دو کتاب برابر بود.

وی افزود: لحن ژنریک، اطلاعاتی کلی درباره حیوانات به کودک می دهد. در لحن ژنریک (منظور لحن کلی است که اشاره ای به هیچ گروه خاصی نمی کند) گفته می شود: «همه زرافه ها گردن دراز دارند.» اما در هنگام خواندن فلش کارت می گوییم: «زرافه ای که گردن دراز دارد.» در مورد اول ما چیزی درباره همه زرافه ها به طور کلی می آموزیم. یعنی یاد می گیریم که همه زرافه ها گردن بلند دارند.

نتایج این پژوهش در ژورنال Frontiers in Psychology  منتشر شده است.-