به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) امینی گفت: جشنواره شعر نسبت به جشنواره فیلم هنوز نتوانسته آن موفقیت جهانی را به دست آورد. در برخی جشنواره‌های دولتی حتی اگر می‌خواهند برای بیدل دهلوی یا اقبال لاهوری شعرخوانی کنند، همان مراسم مقدماتی و کلیشه‌ای که در همه جشنواره‌ها برپا می‌شود، برقرار خواهد بود. شاید اگر این همایش‌ها را کمی تعدیل کنند ساز و کار جشنواره بهتر شود؛ یعنی آن که می‌خواهد شعر بخواند احساس امنیت و آرامش بیشتری داشته باشد.

شاعر مجموعه شعر «اکنون‌های دور» افزود: البته در برخی جشنواره‌ها بعضی شاعران جوان هستند که سریع تسلیم موضوعات مطرح شده در جشنواره می‌شوند و پیش خود می‌گویند اگر فلان شعر را بخوانم از من قدردانی بهتری خواهد شد. البته تعداد این شاعران کم‌اند. این عده چندان معرف حضور اهل شعر و شاعران صاحب نام نیستند. چنین شاعرانی در ایران و انیران و همه جا وجود دارند. به هر حال هر آنچه هست این‌که مقدمات افراطی مانع ساز و کار درست جشنواره شعر فجر می‌شود.

وی ادامه داد: باید مقدمات جشن را کمی ساده کنند و جشنواره را از سفارشی بودن خارج کرد تا جشنواره شعر فجر فرقی با مجالسی که با شعرخوانی‌های ادبی همراه است و توسط خود مردم اداره می‌شود، نداشته باشد. مسوولان باید در داوری بین دختر و پسر و متعهد و غیر متعهد فرقی نگذارند.

این شاعر اضافه کرد: در نخستین دوره جشنواره شعر فجر که محمد حقوقی هم داور بود، شاعری از یکی از روستاهای دور افتاده اصفهان توسط ما برگزیده شد و تعجب همه داوران جشنواره شعر فجر را برانگیخت. او غزل‌های زیبایی می‌سرود به گونه‌ای که انگار این غزل‌ها را فروغ فرخزاد سروده است. همه شعر او را تحسین کردند. من پیشنهاد دادم که بهترین امتیاز را به او بدهند و همه قبول کردند.

شاعر «کولاک» یادآور شد: پس از پذیرفتن پیشنهاد ما از سوی  داوران، از بالا دستور دادند که بهتر است در داوری‌‌ها تجدید نظر کنید چون برگزیده شما دختر است! من حرف آن‌ها را نپذیرفتم اما در عین حال هنوز هم نمی‌دانم که آیا بقیه داوران به این دستور رضایت دادند یا خیر.

امینی توضیح داد: هر چه مجله ادبی در آن مقطع و بعدش خواندم، دریافتم که از این شاعر جوان تاکنون کتابی چاپ نشده و در ضمن شعری هم از او به چاپ نرسیده است. او دچار نوعی افسردگی شد و از این بابت احساس یأس می‌کرد. این کار استعداد آن جوان و امثال او را می‌خشکاند و آن‌ها را از واقعیت می‌ترسانند؛ در عین حال که آن‌ها می‌توانند بمانند و در عرصه ادبیات به درختی برومند تبدیل شوند.

شاعر «دریاچه» گفت: البته این جریان دو سه سالی است که جنبه تلطیفی یافته و نمی‌دانیم هنوز هستند کسانی که تعیین کنند فلان برگزیده انتخاب شود یا خیر؟ امسال آقای کاکایی وعده وعیدهایی داده‌اند و باید ببینیم او چه کار می‌کند. با افرادی که در گذشته حقشان ضایع شده نمی‌توان کاری کرد.

مفتون امینی افزود: عده‌ای در جشنواره‌های پیشین رسماً اعلام می‌کردند که ما داور نمی‌خواهیم و بیشتر به مشاور نیاز داریم. این در حالی است که کارشناس و مشاور و داور سه مقوله مجزا از یکدیگرند و سه ترم جداگانه‌اند. در هشتمین جشنواره شعر فجر باید هر چه داور نظر داده باشد پذیرفت. در سال‌های قبل کارنامه جشنواره شعر فجر نه تنها به حد قابل قبول نرسیده بلکه با جشنواره فیلم نیز به هیچ وجه قابل قیاس نیست. جشنواره فیلم در مجموع رضایت بخش بوده و انعکاس جهانی هم داشته است. اگر این دو جشنواره را با یکدیگر قیاس کنیم درخواهیم یافت که جشنواره شعر هنوز به موفقیت دست نیافته است.

شاعر مجموعه شعر «انارستان» اضافه کرد: شاید مشاوره با دست اندرکاران جشنواره فیلم مثمر ثمر باشد. اگر رضایت کسانی را که از وضع جاری شعر ایران راضی نیستند جلب شود، بهتر است. این کار صرفاً با اهدای جایزه صورت نمی‌گیرد. مسلماً این عده پیشنهادهای درخشانی دارند. می‌توان از آن‌ها پرسید که نظرتان برای بهبود جشنواره شعر فجر چیست و به آن‌ها گفت مطمئن باشید که ما پیشنهاد آدم‌های بی غرض و صلاحیت دار را ندیده نمی‌گیریم. در این صورت حتماً شاهد نتایج خوبی در جشنواره شعر فجر خواهیم بود.

«دریاچه»، «کولاک»، «انارستان»، «عاشقی کروان»، «نهنگ یا موج» (گزیده کولاک و انارستان»، «فصل پنهان» گزیده اشعار، « سپیدخوانی روز»، «عصرانه در باغ رصدخانه»، «من و خزان و تو» «شب هزار و دو» (شامل بخشی از اشعار به زبان به ترکی آذری) از آثار امینی است. «سرمه‌فام و خط نستعلیق» و «اکنون های دور» از آخرین دفترهای شعر وی هستند. امینی قبل از انقلاب شاعری غزل سرا بود که طی یکی دو دهه گذشته به شعر سپید روی آورد.