به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) به نقل از فایننشیال تایمز، آندره‌آ پیرلو یکی از بهترین بازیکنان تاریخ فوتبال ایتالیا در حال حاضر یکی از محبوب ترین چهره‌های این کشور محسوب می شود که تصاویرش را می‌توان در هرجایی از بیلبوردهای طرفداران یوونتوس تا برنامه‌های تلویزیونی این کشور مشاهده کرد.

حالا به عنوان مسن‌ترین بازیکن حاضر در جام جهانی برزیل جدیدترین تصویر پیرلو 35ساله روی کتاب خاطراتش نقش بسته است که این روزها خیلی خوب می‌فروشد. در دنیای فوتبال خشن ایتالیایی‌ها مسئله‌ای که باعث منحصر به فرد شدن پیرلو و البته کتابش می‌شود آرامش خاص او در زمین فوتبال و حتی بیرون از آن است که عنوان کتابش نیز مزید بر علت شده تا بیشتر از سایر کتابهای ورزشی با استقبال روبرو شود.

در ایتالیا پیرلو به آقای متفکر مشهور شده است که خودش نیز عنوان کتابش را «فکر می‌کنم بعد بازی می‌کنم» انتخاب کرده است. این کتاب هم اکنون پرفروش ترین کتاب فوتبالی در انگلیس و آمریکا است. در بیرون از شهر تورین در مجموعه ورزشی وینوو روزنامه فایننشیال تایمز مصاحبه ای با پیرلو انجام داده است که در همان ابتدای کار درباره راه طولانی‌اش به سوی شهرت مورد پرسش قرار می گیرد.

پیرلو درباره این موضوع به خبرنگار روزنامه اقتصادی انگلیس می گوید: از زمان شروع فوتبال در سن 16 سالگی یعنی در سال 1995 در یک تیم محلی به نام برسیا بازی می‌کردم و بعداً همبازی روبرتو باجو شدم،کسی که افسانه دوران کودکی‌ام بود.

پیرلو در جواب سوال درباره 20 سال گذشته زندگی‌اش جواب می‌دهد: برای من همه چیز یکسان و بدون تغییر بود. همیشه بین بازی کردن در زمین فوتبال و خانه و همه چیز بین این محل تکرار شده است. البته در ایتالیاهمه چیز به فوتبال ختم می‌شود و برنامه‌های تلویزیونی هم همین طور و باید بدانید که می‌توانید چیزی غیر از فوتبال را نگاه کنید و من هم همیشه این کار را می کردم.

با نگاه به دوران بازیگری پیرلو می توان گفت یک دوران کاملاً موفقی را داشته ولی این موفقیت برای پیرلو به سختی به دست آمد چون تا قبل از سال 1998 و پیوستن به اینترمیلان کسی او را تحویل نمی‌گرفت.

به عبارتی می توان پیرلو را فردی نامید که دیر کشف شد. بعد که به تیم دیگر میلان یعنی آث میلان رفت دوران محبوبیت خود را سپری می‌کرد. وی در این مصاحبه بسیار روی نقش کارلو آنجلوتی در دوران بازی در تیم آث میلان تاکید می‌کند و می‌گوید وی به خوبی من را درک می‌کرد و می‌دانست کجای زمین بهترین خواهم بود.

خبرنگار فایننشیال تایمز وقتی درباره یار کمکی بودن داخل زمین و اینکه می‌تواند از گل زدن سخت تر باشد می‌پرسد، پیرلو کمی هیجان زده پاسخ می‌دهد: بله البته بسیاری اوقات یک یار کمکی هماهنگ، از گل زدن سخت تر است. همیشه انتخاب یک فضای مناسب در کنار یاران تیم خودتان و هماهنگی با آنها سخت تر از گل زدن است.

خبرنگار وقتی درباره بهترین هم تیمی هماهنگ با پیرلو می پرسد وی از گروسو در بازی‌های 2006 نام می‌برد. در مورد پنالتی زدن و تجربه‌های پیرلو کتاب خاطراتش پر از نوشته‌های مایوس کننده است.

وی حتی در جایی نوشته بعد از بازی فینال جام باشگاههای اروپا در سال 2005 در مقابل لیورپول بعد از ازدست دادن پنالتی می‌خواسته فوتبال را کنار بگذارد. بالاخره اینکه پیرلو در ایتالیا یک دوجین لقب پیدا کرد که طرفداران هر روز با یک اسم وی را صدا می‌کردند ولی شاید به قول خودش مترومون (کسی که به تیم ریتم و هماهنگی می‌دهد) بیشتر از همه مناسب بود. موزارت، پروفسور، (او فوتبال را به طور آکادمیک تحصیل می کند) و آرشیتکت (طراح بازی) از دیگر لقب هایی است که پیرلو خیلی آنها را دوست دارد و در کتابش نیز به آنها اشاره کرده است.

این کتاب در 200 صفحه به قیمت 11 دلار راهی بازار شده است.{لینک}