کتاب «تفسیر و مفسران در هند» به همت خانه فرهنگ جمهوری اسلامی ایران در دهلی نو به چاپ رسید.
علم تفسیر همواره در میان مسلمانان از جایگاه ویژهای برخوردار بوده است و تفاسیر مهمی در دورههای مختلف تاریخ به رشته تحریر درآمدهاند. در شبه قاره هند نیز مفسران بزرگی ظهور کردهاند که آثار آنها از شهرت جهانی برخوردار است.
در این کتاب در ابتدا به تعریف تفسیر و آغاز و منشا آن پرداخته شده و سپس نقش ائمه اهل بیت (ع) و علما در تکوین و تدوین این علم مورد بررسی قرار گرفته است.
در بخش بعدی این کتاب تفاسیر و مفسران دوره اول همچون شیخ محمد بن احمد شریحی ماریکلی، شیخ نظام الدین حسن بن محمد نیشابوری، شیخ علی مهائمی، قاضی شهاب الدین دولت آبادی و شیخ حسن محمد احمدآبادی گجراتی مورد بحث قرار گرفتهاند.
در بخش دوم مفسران دوره گورکانیان مانند شیخ مبارک، شیخ یعقوب صرفی شیرازی، شیخ ابوالفیض فیضی، شیخ منور بن عبدالحمید لاهوری، ملا حیوان امیتهوی و شاه ولی الله مورد بررسی قرار گرفتهاند.
در بخش سوم مفسران دوره جدید همچون سر سید احمد خان، علامه حمیدالدین فراهی، مولانا ابوالکلام آزاد، مولانا ابوالاعلی مودودی و مولانا عبدالماجد دریاآبادی و در بخش چهارم کتاب نیز تفاسیر جریانهای مذهبی همچون تفاسیر فرقه دیوبند و بریلوی مورد بحث قرار گرفتهاند.
نظر شما