پیشنهاد ما برای سناتورها «جان کورنین» و «جان مککین»، کتاب «مهاجرت کودکان و حقوق بشر در عصر جهانی» نوشته «ژاکلین باهاباها»(نویسنده و وکیل متولد بمبئی) است.
هر دو این سناتورها قانونی را ارائه کردهاند که موجب تسریع اخراج کودکان پناهنده از ایالاتمتحده میشود. حتی اگر آنها فرصت خواندن تمام کتاب را ندارند، میتوانند فقط فصل 4 را که در آن نویسنده درمورد واقعیات قاچاق کودکان صحبت کرده، مطالعه کنند.
باهاباها در این کتاب از مطالعات و تجربه خود درمورد اینکه چگونه اخراج عجولانه مهاجران باعث استمرار چرخه قاچاق انسان و بازگشت بیش از نیمی از کودکان میشود، اشارهکرده است.
مقررات بازگشت ایمن مهاجران که در «قانون حمایت از قربانیان قاچاق سال 2008 » منظور شده، مداخلهای مناسب برای جلوگیری از این خطر است. گزارش کمیساریای عالی سازمان ملل در امور پناهندگان، با عنوان «کودکان فراری» نشان میدهد که بیش از یکسوم کودکانی که فوراً به مکزیک بازگردانده شدهاند، سرانجام سروکارشان به باندهای جرائم سازمانیافته افتاده است.
درواقع اجرای قانون مهاجرت ایالاتمتحده اجرای برنامه عضوگیری باندهای تبهکاری در امتداد مرز را قوت میدهد اما اجرای کامل مفاد قانون حمایت از قربانیان قاچاق میتواند این روند را معکوس کند.
پیشنهاد ما برای رئیسجمهور باراک اوباما نیز خواندن کتاب «جوانان مهاجر، خانوادههای چندملیتی و دولت» نوشته «لورن هدبرینک» است. در این کتاب عواقب ناشی از به رسمیت نشناختن استقلال کودکان بیسرپرست بیانشده است.
رهبران ایالاتمتحده تصور میکنند در آمریکای مرکزی والدین بهطورجدی به دنبال فرستادن کودکان خود به آمریکا هستند. در این میان یکی از مسائل مهم به رسمیت نشناختن استقلال کودکان در کشورهای درحالتوسعه است.
در این جوامع معمولاً یک کودک 13 ساله در کسب درآمد خانواده مشارکت میکند و در 14 یا 15 سالگی ممکن است تشکیل خانواده داده و دغدغه حمایت از آن را داشته باشد.
به «مایکل مککال»، نماینده کنگره نیز توصیه میکنیم برای غلبه بر ترس خود درمورد عبور مهاجران از مرز، کتاب «جانور» نوشته «اسکار مارتینز» و کتاب «مردن در مکزیک» نوشته «جان گیبلر» را مطالعه کند.
هر دو نویسنده در کتابهای خود درباره تهدیدهایی که مهاجران با آنها مواجه هستند صحبت کردهاند، مانند تجاوز جنسی، خدمت اجباری برای گروههای جرائم سازمانیافته و آدمربایی و درنهایت پایان غمانگیز به قتل رسیدن. کودکان بیسرپرست مهاجر، زخمهای این خشونت را برای همیشه در روح خود و بهصورت آسیبهای روانی همراه خواهند داشت.
و به سایر نمایندگان کنگره پیشنهاد میکنیم گزارش «کودکان فراری» سازمان ملل را کامل بخوانند. حداقل قانونگذاران باید از مصائب کودکان مهاجر آگاه باشند. انگیزه کودکان مهاجر گواتمالا احتمالاً ناشی از فقر مطلق آنها است.
در السالوادور باندهای تبهکار آنقدر قوی هستند که از داخل مدارس هم نیروهای خود را استخدام میکنند. کودکان هندوراس هم درواقع برای پیوستن به پدر و مادر خود رنج این راه پرخطر را به جان خریده و مهاجرت کردهاند.
سرمایهگذاری در نظام آموزشی و سیستمهای حمایتی کودکان و مبارزه با قاچاق انسان در منطقه به والدین و فرزندان کمک میکند آینده مهاجرت را پیش از اقدام به آن پیشبینی کنند.
درواقع صاحبان قدرت و حکومت بدون نگرش کلی نسبت به وضعیت کودکان بیسرپرست و انگیزههای آنها، فقط آنها را در معرض خطر تکرار مهاجرت قرار میدهند. شاید تابستان زمان مناسبی برای درک حقایق از سوی سردمداران آمریکایی باشد.
نظر شما