به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) مجلس یادبود سیمین بهبهانی صبح امروز، یکشنبه دوم شهریور، با حضور چهره‌هایی مانند علی مرادخانی (معاون هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی)، ادیب برومند، حسین الهی قمشه‌ای، بهمن فرمان‌آرا، نصرت‌الله وحدت، سیدعلی صالحی، جواد مجابی، محمدرضا شجریان،  سیروس ابراهیم‌زاده، جمشید گرگین، صدیق تعریف، صفدر تقی‌زاده، رضا بنفشه‌خواه، افشین علا، ناهید توسلی، ناهید کبیری، فرخنده حاجی‌زاده و رویا نونهالی در مسجد جامع شهرک قدس برگزار شد.

در این مراسم ابوالحسن تهامی، داماد خانواده بهبهانی با بیان این‌که یکی از خوش‌بخت ترین انسان‌هاست، گفت: نزدیک 18 سال از نزدیک با سیمین بهبهانی آشنا بودم و بهتر است بگویم نزدیک 18 سال از گرمای وجودش بهره گرفتم و با یکی از غزل‌هایش که امید او هم هست، ازدواج کردم. 

وی در بخشی از سخنانش به بیان خاطراتی از سیمین بهبهانی پرداخت و افزود: این افتخار را داشتم که از شمالی‌ترین تا جنوبی‌ترین نقطه کشور با سیمین همسفر باشم و یک بار در یک سفر نشد که مردم مشتاقانه و گروه گروه به استقبالش نیایند و او را شیرزن و مادر ایران زمین ننامند. سیمین هم با نهایت فروتنی گاهی حرف‌های آن‌ها را اصلاح می‌کرد و گاهی هم با آن‌ها همصدا می‌شد. 

تهامی افزود: آذری‌ها به دلیل این‌که مادر سیمین آذری بود، او را از خود می‌دانستند و یادم هست روزی جوانی آذری با اشک پیش او آمد. بهبهانی با لبخند به او گفت: «ترکان پارسی‌گوی بخشندگان دهرند» جوان هم اشکش را پاک کرد و جواب داد:«ساقی بشارتی ده، رندان پارسا را». 

این دوبلور سینما و تلویزیون ایران، درباره به روز بودن اطلاعات بهبهانی تا آخرین روزهای زندگی‌اش توضیح داد: او ساعت 10 شب می‌خوابید و 4 بامداد بیدار می‌شد و تا سپیده‌دم آثار جدید ادبیات ایران را مطالعه می‌کرد. به همین دلیل اطلاعاتش در زمینه داستان و شعر همیشه به روز بود و بسیاری از آثار این حوزه را نقد می‌کرد. سیمین این کار را تا زمانی که سوی چشمانش گرفته شد، ادامه می‌داد و بعد از این اتفاق هم، همان ساعت برمی‌خاست اما فقط حسرت می‌خورد. 

تهامی با بیان نگاه چهره‌های نام‌دار ادبیات ایران به آثار سیمین بهبهانی، افزود: رضا براهنی، شعر سیمین را نمادی از شعر معاصر ایران می‌داند و معتقد است مهر سیمین بر شعر معاصر ایران نقش بسته است. همچنین جواد مجابی هم شعر بهبهانی را آیینه رویدادهای کشورمان می‌داد و به باور او می‌توان دوره‌ای از شعر معاصر را در شعر او جستجو کرد. 

پهلوان غزل
در ادامه برنامه حجت‌الاسلام والمسملین اکبر حمیدزاده، استاد حوزه و دانشگاه گفت: طبیعتاً بهبهانی به عنوان برترین و بالاترین غزل‌سرای زن تاریخ معاصر کشورمان است. اگر کسی نگاه منصفانه و کارشناسانه‌ای به شعر پارسی داشته باشد، یکی از پرچم‌داران بزرگ در عرصه شعر و غزل را سیمین بانوی ایران می‌داند.

وی افزود: همه افرادی که شناخت اجمالی از شعر و شاعران دارند، امروز در سوگ این بانوی بزرگ نشسته‌اند. حتی در تاجیکستان و افغناستان هم هموطنان ادب دوست، در مقام عرض ادب سوگ‌مندانه به این بانوی بزرگ برآمده‌اند.

حمیدزاده یکی از نعمت‌های بزرگ را «بیان» دانست و اضافه کرد: البته «بیان» در اذهان عمومی، همین گویش و تکلم است اما در لغت به معنای گسترده‌تری دارد و وقتی ما بخواهیم ابعاد آن را به عنوان نعمتی بزرگ بررسی کنیم، باید بگوییم گاهی بیان در قلم خود را نشان می‌دهد. 

وی درباره نگاه قرآن کریم به قلم توضیح داد: اگر سوره‌های قرآنی را مرور کنید، یکی از آن‌ها سوره «قلم» است که با «نون و القلم و ما یسطرون» آغاز می‌شود و بسیار تامل‌انگیز است و این بهترین تجلیل از قلم است. 

حمیدزاده ادامه داد: اگر برخی قلم روشنگر را برنمی‌تابند اما از نظر قرآن کریم این قلم چنان مقدس است که به آن قسم می‌خورد. اکرمیت خدا در قلم خود را نشان می‌دهد و برترین نعمت خداوند قلم است. 

«بیان مهم‌ترین ابزاری است که می‌تواند مدنیت را نشان دهد»، حمیدزاده با گفتن این جمله اضافه کرد: آنجا که قلم و بیان کاربرد دارد، شمشیر بی‌فایده است و انسان دیگر سلاح به دست نمی‌گیرد و آتش‌افروزی پیشه نمی‌کند، بلکه آنچه را می‌خواهد با قلم و زبان به مخاطبش منتقل می‌کند. 

وی اضافه کرد: چه بسا شعر پیام حکیمانه دارد و چه بسا شاعری بتواند کار یک حکیم بزرگ را انجام دهد. سیمین، بزرگ بانوی غزل ایران یکی از پهلوانان بی‌بدیلی است که در تاریخ معاصر ایران درخشیده است. سیمین بهبهانی، افتخاری است که خداوند به ایران و ایرانی داده است. 

حمیدزاده با اشاره به درخشش مریم میرزاخانی در عرصه ریاضیات جهان، گفت: صدها و هزاران زن بزرگوار ایرانی، حتی در زندگی سنتی‌شان تجلی‌گاه استعداد ایرانی‌اند و مخصوصاً می‌توانند آن‌را در جامعه زنان، بیشتر و گسترده‌تر نشان دهند. 

وی افزود: بانوی بزرگوار غزل معاصر، به تعبیر اهل نظر از شاعران، اوزان کلاسیک غزلیات گذشته را به هم ریخت و با کوله‌باری از نوآوری گام در صحنه ادبیات گذاشت. بهبهانی شاید بیش از 80 بحر در غزل به وجود آورد که پیشنینان غزل ایران به این بحور توجهی نداشتند. 

حمیدزاده همچنین گفت: بهبهانی سروده‌های جامعی دارد، از ورود خیال‌انگیز عشق و عاشقی گرفته تا ترانه‌سرایی که برای موسیقی‌دانان رهنمودی در وارد کردن  آن‌ها به موسیقی بود. آنجا که سخن از وطنش می‌زند، آن را دوباره ساخت. ساختن وطن زیباترین پیامی است که او به ایرانیان داد. 

وی با اشاره به شعر «یک متر و 70 سانتی‌متر» بهبهانی افزود: کسانی که به ایران پشت کردند، می‌خواستند او هم از کشور برود و در هجرت حرف بزند اما بهبهانی ماند و ماند و تا توانست از ایران و عظمت وطن گفت و سرود تا پیامش را به جامعه ایران برساند.

حمیدزاده در ادامه به روخوانی غزل «من از شب‌های تاریک بدون ماه می‌ترسم» پرداخت که در بخش‌هایی از این روخوانی، حاضران به شدت به تشویق بهبهانی پرداختند. 

روخوانی سروده افشین علا به یاد سیمین بهبهانی هم آخرین بخش مراسم امروز بود.