به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، در برنامه تلویزیونی «کارنامه»، رمان «دن کیشوت» نوشته سروانتس با حضور نجمه شبیری و حسین پاینده، استادان دانشگاه علامه طباطبایی، نقد و بررسی می‌شود.

این نشست پنجشنبه، 17 مهر، ساعت 23 و 20 دقیقه در برنامه کارنامه پخش می‌شود.

مجله تخصصی نقد و بررسی کتاب با عنوان «کارنامه» به تهیه‌کنندگی محمود فاتحی و با اجرای رشید کاکاوند روی آنتن می‌رود.

«یک فنجان شعر» به زرویی تقدیم شد

چهارمین نشست از سلسله نشست‌های «یک فنجان شعر» روز سه شنبه، 15 مهر، با شعرخوانی شاعران طنزپرداز در برج میلاد به به ابوالفضل زرویی نصرآباد تقدیم شد.

این نشست با پخش شدن فیلمی از ابوالفضل زرویی نصرآباد که در آن به طنز و وضعیت طنزنویسی در ایران پرداخته بود‌، ‌آغاز شد. البته زرویی به دلیل بیماری در این نشست حاضر نشده بود و با ارسال پیام از مخاطبان خود تشکر کرده بود.

پس از شعرخوانی‌های اسماعیل امینی و شروین سلیمانی، نوبت به علی مظفر رسید که در بیان تفاوت لطیفه و جوک و نیز طنز و فکاهه گفت: فکاهه را به مردم قالب می‌کنند و می‌گویند طنز است. امیدواریم روزی برسد که جنس قالب را مقلوب به کسی ندهیم و کلاه سر یکدیگر نگذاریم.
 
محمدعلی علومی،‌ نویسنده، ‌نیز به علت سفر، در جلسه حاضر نبود ولی متنی را به زرویی تقدیم کرده بود: «در تعریف انسان و فصل تمایز او با حیوان، انسان را حیوان خلاق گفته‌اند. یعنی آنچه انسانیت و فرهنگ انسانی را به وجود می‌آورد، یکی همین توانایی انسان برای خندیدن است، چرا که او داوری میان نیک و بد دارد و ارزش‌هایی قائل است که در تقابل با واقعیت قرار می‌گیرد، با اشخاصی مواجه می‌شود که گاه رفتاری پلید و حتی حیوانی دارند. و این‌همه است که خنده انسان انواع تلخ و شیرین آن را به وجود می‌آورد.

در ادامه متن ارسالی علومی نوشته شده بود: در مقام والای هر طنزنویس است که در تداوم انسان خلاق نقش مهمی را پذیرفته است. اینکه طنزنویس بتواند یا نتواند یا حتی نخواهد از عهده کارکرد سنگین خود برآید، بحث دیگری است. به هرحال در اینجا موضوع صحبت، یکی از مشخص‌ترین طنزنویسان معاصر جناب ابوالفضل زرویی نصرآباد است. به گمان من، ایشان با استعداد درخشان خود از همان اوان جوانی و بلکه نوجوانی در نوع تازه‌ای از طنز مطبوعاتی که شادروان گل آقا پایه‌گذارش بود، خیلی خوش درخشید. ایشان حتی در همان سن پایین به طرزی اعجاب‌آور توانست راه تازه و جریان‌سازی در طنز ایران بگشاید؛ یعنی او با نقیضه‌نویسی به تذکره‌الاولیا و در تضاد با اولیای خداوند، تذکره القویا را نوشت یعنی یادآوری رفتار قدرتمندان؛ که این رویکرد هم دانش فراوان و هم تسلط به طنزنویسی را می‌خواهد. از یاد نبریم که جناب زرویی نصرآباد از زمان نگارش آن متون طنز، بسیار جوان بود. به جز آن، ایشان در شعر طنز نیز خوش درخشید و به گمان من توانسته است نسبت شعر کلاسیک و طنز استادانی چون پاینده و حالت و فریدون توللی را به خوبی ادامه دهد. در این زمینه نیز جناب ایشان توانست شاگردانی خوب پرورش دهد. آقای زرویی در مقاله‌های علمی در باب طنز نیز آثاری درخور آفرین به جا گذاشته است و باز از کارهای نیکوی اوست که دفتری برای طنزنویسان گشوده و پایه‌گذار جلسات ماهانه طنزنویسان شاعر شد. این‌همه کار تنها از مردی استوار و بلندبالا چون او برمی‌آید. برای دوست ارزشمندم آرزوی شادکامی دارم و ای کاش الان در کنار شما و ایشان بودم. افسوس که گذر زندگی زیر خط فقر مرا چون کولیان وادار به سفرهای بی‌حاصل کرده است.»

رضا ساکی، شاعر نیز در این جلسه، بعد از خواندن یکی از داستان‌های خود، با اشاره به فعالیت‌های زرویی در عرصه‌های شعر، داستان و پژوهش گفت: برگزاری محفل «حلقه رندان» از سوی زرویی باعث شد تا شاعران جوان و علاقه‌مندانی مثل ما دورهم جمع شوند و جایی برای حضور و بروز داشته باشند. بعد از مرحوم گل آقا، استاد زرویی کسی است که این ویژگی را دارد که افراد را حول خود گرد بیاورد و شور و انگیزه را نزد آنها زنده نگه دارد.

سید وحید حسینی، عباس کریمی، حسین آهنی، امید فرج اللهی، پوریا گل محمدی و صدف درخشان از دیگر شاعران حاضر در جلسه بودند که همگی اشعار خود را خواندند.