به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) آثار پاتریک مودیانو به گفته منتقدان و مترجمان آثارش بیشتر به نوعی خاطره‌گویی و خاطره نویسی شباهت دارد. البته نه با آن تعریفی که ما از خاطره سراغ داریم.
مودیانو در خانواده‌ای بزرگ شد که پدرش مشکلات روانی داشت و مادرش هم نمی‌توانست با آن‌ها زندگی کند. او که در سال‌های نخست بعد از تولدش، برادرش «رودی» را به عنوان تنها همدمش در خانواده می‌شناسد بعدها با نوشتن داستان‌ها و رمان‌هایش به بیان همان خاطرات می‌پردازد.
این نویسنده فرانسوی که از پدری ایتالیایی متولد شد، در برخی از آثارش دنبال هویت پدرش است و می‌خواهد به نقش او در ارتش گشتاپو بپردازد و به نوعی با نوشته‌هایش او را تبرئه کند. رمان «سیرکی که می‌گذرد» نیز مانند دیگر آثار درخشان مودیانو به هویت انسان معاصر می‌پردازد یا بهتر است بگوییم انسانی که می‌خواهد هویت خود را بشناسد.
این کتاب برای نخستین بار پاییز امسال منتشر شد. آنچه این رمان را منحصر به فکر جلوه می‌دهد، زبان داستانی مودیانوست. در بخشی از پیشگفتار این رمان می‌خوانیم: «پدرش ایتالیایی و مادرش بلژیکی و بازیگر تئاتر بود. پدرش آلبرت مودیانو در زمان اشغال فرانسه با نام مستعار «هنری لاگرو» به تجارت غیر قانونی مشغول بود و مادرش «لوییزا کولپین» برای ایفای نقش در تئاتر مدام سفر می‌کرد.
بنا به گفته مودیانو پدر و مادرش انسان‌هایی ماجراجو و اسرارآمیز بودند. در سال 1984 او و برادرش رودی که دو سال از او کوچک‌تر بود، خانه‌شان را در اسکله «کنتی» پاریس به مقصد شهر «بیاریتز» ترک کردند و یکسال بعد به پاریس بازگشتند.»
این نویسنده فرانسوی که متولد 1945 است، هنگام قدم زدن در پارک لوکزامبورگ با تماس تلفنی دخترش از اعطای جایزه نوبل مطلع شد. او در گفت‌گویی که بعد از اعلام جایزه نوبل ادبیات از سوی آکادمی سوئد، در سایت گاردین منتشر شد گفت: «فکرش را هم نمی‌کردم جایزه نوبل را به من بدهند. فکر می‌کنم که در این 45 سال رمانی را می‌نویسم که بخش دیگرش هنوز ننوشته باقی مانده است.»
در بخشی از این رمان می‌خوانیم: «در میدان شاتله می‌خواست سوار مترو شود. درست زمان شلوغی مترو بود. نزدیک در خروجی واگن، چسبیده به هم ایستاده بودند. در هر ایستگاه مسافرانی تازه دوباره سوار می‌شدند. سرش را روی شانه‌ام گذاشت و با لبخندی گفت: هیچ‌کس تو این شلوغی نمی‌تواند پیدایمان کند.
در ایستگاه گاردونور با موج مسافرانی همراه شده بودم که طرف قطارهای حومه شهر سرازیر می‌شدند. از راهرو ایستگاه گذشتیم. در سالن امانات، در صندوقی را باز کرد و چمدان چرمی سیاهی را بیرون آورد. چمدان سنگین را می‌کشیدم دنبال خودم و فکر می‌کردم داخلش چیزی به غیر از لباس است.»
آثار مودیانو در ایران با ترجمه‌های اصغر نوری، مهسا ابهری، آرش نقیبیان، نسرین اصغرزاده، ساسان تبسمی و حسین سلیمانی نژاد منتشر شده است.
چاپ دوم رمان «سیرکی که می‌گذرد» با ترجمه نسیم موسوی‌پاک در شمارگان دو هزار نسخه با قیمت هفت هزار و 500 تومان در 129 صفحه به تازگی از سوی نشر چشمه به چاپ دوم رسیده است.
جمعه ۱۲ دی ۱۳۹۳ - ۰۸:۴۴
نظر شما