یک فعال حوزه نشر معتقد است که ذهنیت ممیزی موجب اعتماد نداشتن مخاطب به کتاب میشود، در حالی که شاید بر آن کتاب خاص، هیچ ممیزی یا اصلاحیهای اعمال نشده باشد.
وی در ادامه گفت: گاهی اوقات، ممیزیهای زیادی بر کتابها صورت میگیرد که تغییرات فاحشی را در متن و محتوا ایجاد میکند و حتی صورت اصلی متن را تغییر میدهد. یا جایگزینیهایی برای اصلاح متن ارایه میشود که واقعا انجام آن ممکن نیست. زیرا کلمات پیشنهادی به هیچ وجه معنای مورد نظر را انتقال نمیدهند.
آقایی با اشاره به تاثیر افزایش یادگیری زبان انگلیسی گفت: امروز تعداد زیادی از مخاطبان با زبان انگلیسی آشنایند. بعضی از آنان کتابهای معتبر را با زبان اصلی آن میخوانند و بعد با ترجمههای موجود مقایسه میکنند. نتیجه چنین مقایسههایی این است که مخاطب میگوید: «من متن انگلیسی کتاب را با متن ترجمهشده شما تطابق دادهام و متوجه تفاوتهای فراوانی در آن شدهام. کتاب شما قابل اعتماد نیست!» چنین نتیجهگیریهایی موجب افت ترجمه در ایران میشود و مترجمان به دلیل ممیزیها فرصتی برای بروز استعدادهای خود نخواهند یافت.
وی گفت: گاهی اوقات ایرادهایی که از سوی ممیزان گرفته میشود، بسیار تعجبآور است. برای نمونه، یک بار در اصلاحیه متن آمده بود که کلمه خوشگل باید به زیبا تغییر کند.
وی ادامه داد: مترجمان ما خط قرمزها را میشناسند، و از حدود مشخص شناختهشده، پیشتر نمیروند. ولی با کتابها برخوردهای متفاوتی صورت میگیرد. گاهی اوقات برای کتابی که انتظار داریم، ممیزی زیادی بر آن اعمال خواهد شد، هیچ اصلاحیهای صادر نمیشود. و گاهی برای کتابی که بر اساس تجربه میدانیم هیچ ممیزی خاصی بر آن صورت نخواهد گرفت، شاهد اصلاحات عجیب و غریبی هستیم که مجبور میشویم هر سطر از کتاب را تغییر دهیم. نبود الگوی مشخص در ممیزی موجب شده تا در انتنشارات بهنگار به این نتیجه برسیم که آثار نویسندگان و مترجمان را بدون هیچ تغییری برای دریافت مجوز ارسال کنیم، و منتظر تصمیم ممیزان ارشاد برای کتاب بمانیم.
پیشینه این پرونده در ایبنا:
گفتوگوی عباس مخبر، محمد سلمانی، لیلی گلستان، مجتبی ویسی، پرویز شهدی، منصوره شریفزاده، فرزانه طاهری، فریاد شیری، علی موذنی، خجسته کیهان، ر. اعتمادی، حسین یعقوبی و ... را در این باره بخوانید.
نظر شما