به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، نشست «ظهر دلنشین استاد علی اربابی» به همت سازمان «فعالیت‌های دانشجویان کشور» و کانون «نبأ»، با حضور استادان قرآن، شاگردان و خانواده مرحوم علی اربابی ــ استاد پیشکسوت قرائت قرآن ــ عصر روز سه‌شنبه (18 آذر 1393) در خبرگزاری بین‌المللی قرآن (ایکنا) برگزار شد.

در ابتدای این نشست محمد خواجوی، استاد قرائت قرآن  به بیان برخی ویژگی‌های بارز مرحوم علی اربابی پرداخت و گفت: استاد اربابی صراحت لهجه‌ای داشت که باعث می‌شد شاگردان تکلیف خود را بدانند و از سرگردانی در طی سال‌های عمر خود رهایی یابند. هنگامی‌که حجت بر استاد تمام می‌شد که شاگردی ظرفیت‌های لازم برای انجام فعالیتی قرآنی ندارد، برای آن‌که وقتش تلف نشود، تکلیف او را مشخص می‌کرد. معمولا اغلب استادان این کار را انجام می‌دادند اما صراحت استاد اربابی را نداشتند.

وی افزود: ممکن بود این رفتار در نگاه اول ستیزجویانه به نظر آید اما انصافاً کار درستی بود زیرا مماشات در این قضیه این حاصل را به همراه دارد که شاگردی بعد از چندین سال تمرین به این نتیجه می‌رسد که به درد این کار نمی‌خورد.

در ادامه نشست این سؤال مطرح شد که «ثمره تلاش استادانی نظیر مرحوم علی اربابی فی نفسه در جلسات قرآن، گاهی با تلاش‌های چندین سازمان و نهاد قرآنی برابری می‌کند. این استادان چه مشی و مرادی داشتند و چگونه می‌توان جلسات آن‌ها را بازاحیا کرد؟»

احمد حاجی شریف به عنوان اولین نفر در پاسخ به این سؤال توضیح داد: خصوصیت این استادان در این بود که با اخلاص کار می‌کردند و در پی کسب درآمد و یا منفعت مالی نبودند. بنابراین جلساتشان تأثیرگذار بود. باید اقدامی کرد تا آن روحیه در میان جوانان و استادان به‌وجود بیاید تا کلاس‌هایشان اثرات قبلی را پیدا کند.

این استاد قرآن در تکمیل صحبت‌های خود به یکی از ویژگی‌های بارز مرحوم اربابی اشاره کرد و گفت: در مسابقات قرآنی که همراه استاد اربابی به عنوان داور حضور داشتم، ایشان برخلاف عرف، بعد از آن‌ که قرائت یک قاری به پایان می‌رسید و از جایگاه پایین می‌آمد، تذکرات لازم را به او گوشزد می‌کرد. او درباره دلیل کارش می‌گفت که بعد از مسابقه، ما دیگر این قاریان را نمی‌بینیم بنابراین باید همین حالا اشکال‌هایشان را برطرف کنیم.

محسن موسوی بلده ــ نویسنده کتاب «حليه‌القرآن: آموزش تجويد قرآن به روايت حفص از عاصم» ــ در پاسخ به این سؤال مطرح‌شده، اظهار کرد: یک معلم قرآن، عالمی است که نباید علمش را در انحصار خود قرار بدهد و بخل بورزد. او باید علم خود را به نسل بعد منتقل کند. عالمی که کتمان علم می‌کند، همه موجودات او را لعنت می‌کنند. استاد اربابی معلمی بود که تقریبا هرچه را می‌دانست مطرح می‌کرد و در نزد خود نگه نمی‌داشت.

وی عنوان کرد: اعتراف می‌کنم که درجمع ما معلمانی که در این جلسه حضور داریم، هیچ‌ کداممان نتوانسته‌ایم مانند استاد اربابی با مخاطب قرآنی ارتباط برقرار کنیم. این یک اصل است که داور در مسابقات قرآنی نمی‌تواند قاری را تشویق کند. مرحوم اربابی تنها کسی بود که آن را رعایت نمی‌کرد. پس از انقلاب اسلامی، اولین شورای قرآن در سازمان اوقاف کشور تشکیل شد که قاریان، داوران را انتخاب می‌کردند. در طول سالیانی که استاد اربابی به عنوان داور شورا فعالیت می‌کرد، شمع جمع بود و با همه اقشار و سنی رابطه خوبی داشت.
 
در ادامه نشست این سؤال مطرح شد که «چگونه می‌توان استادان قرآن با اخلاصی تربیت کرد که دغدغه قرآنی داشته باشند و در پی هیچ مقام حکومتی یا دولتی نباشند؟» احمد حاجی شریف در پاسخ به این پرسش اظهار کرد: مرحوم اربابی معلم بود و در عین معلمی سعی می‌کرد که شاگرد باشد و آن‌ چه می‌داند به دیگران بیاموزد. برای نمونه اگر پرسشی در ذهنش پیش می‌آمد به‌راحتی آن را مطرح می‌کرد.

 محمد خواجوی در این‌ باره توضیح داد: یک معلم، هم روش تدریس دارد که با مغز در ارتباط است و هم حالاتی روحی دارد که رفتار و منش او را شامل می‌شود و بر اساس آن‌ می‌تواند الگو باشد. جلساتی که با محور کتاب آسمانی قرآن برگزار می‌شود اگر همراه با عشق و علاقه استاد باشد، این جلسات را ماندنی می‌کند. استادان باید بدانند که اگر جلسه‌ای نظم و استمرار نداشته باشد، تأثیر وضعی منفی می‌گذارد و شرکت‌کنندگان جلسه را جدی نمی‌گیرند.

در بخش‌هایی از این نشست، احمد اربابی، فرزند مرحوم علی اربابی و دکتر شعبانلو ، داماد استاد اربابی به توصیف برخی از ویژگی‌های اخلاقی و رفتاری مرحوم استاد علی اربابی پرداختند.

استاد علي اربابي در سال 1318 در تهران دیده بر جهان گشود و از سن 10 سالگي به مكتب‌خانه رفت و از همان زمان به یادگیری قرآن همت گمارد. او در سال 1347 در محضر استاد خليل‌الرحمن كه به منظور آموزش قرائت قرآن از مدينه به ايران آمده بود، شاگردی كرد. وی از سال ۱۳۴۸ به عنوان مربی قرآن جلسه هفتگی تشكیل و در طول این ۳۷ سال ده‌ها مربی، استاد و قاری قرآن تربیت و پرورش داد.

مرحوم اربابی، داوري ده‌ها مسابقه قرآني از جمله جشنواره ملي قرآن دانشجويان، نخستين دوره مسابقات بين‌المللي دانشجويان و مسابقات بين‌المللي سازمان اوقاف و امور خيريه در تهران را عهده‌دار بود. این استاد پیشکسوت قرآنی، در تاریخ 17 اسفند ماه سال 1385 و در آستانه اربعین حسینی به دیار باقی شتافت.