مصطفی رحماندوست در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) درباره اصلی‌ترین دلیل کم‌اقبالی کتاب‌های آیینی از سوی مخاطبان گفت: بزرگ‌ترین نقص کتاب‌هایی که با موضوع ادبیات آیینی و عاشورایی نوشته می‌شود را در این جمله می‌توان خلاصه کرد که امروزی نیستند. به عبارت دیگر، واقعه کربلا، واقعه بسیار بزرگ و دردناکی بود که اتفاق افتاد اما تمام نشد. امروزه اگر قبول داشته باشیم «کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا»، با بدانیم که کربلا و عاشورا کجاست و ما کجای این واقعه هستیم. من تاکنون کتابی که این‌گونه حرف زده باشد ندیده‌ام.
او افزود: این نقص به جهان‌بینی نویسندگان برمی‌گردد. برای نسل امروزی که عاشورا را فقط در منابع شنیده است و به این واقعه نگاهی عمیق ندارد، این آثار چیزی به او عرضه نمی‌کنند. برای نمونه کتاب «حسین وارث آدم» نوشته دکتر شریعتی، در زمان خود یک جهان‌بینی نو ارائه کرد اما من دیگر کم کتابی دیده‌ام که این‌گونه باشد. کتاب دکتر سید جعفر شهیدی ــ «قیام امام حسین (ع)» ــ را هم خیلی دوست دارم. این کتاب‌ها در گذشته نوشته شده‌اند. نمی‌دانم چرا نویسندگان، عاشورا را در امروز نمی‌بینند.
رحماندوست در پاسخ به این پرسش که «آیا برای سامان دادن به آثار ادبیات آیینی، تشکیل یک مجمع نظارتی ضرورتی دارد؟» اظهار کرد: بنده به این روش اعتقادی ندارم؛ اتفاقاً موضوع‌ها و نویسنده‌ها باید آزاد باشند تا خلاقیت‌ها بروز پیدا کند.
این شاعر و نویسنده پیشکسوت در پایان گفت و گو با اشاره به کتابی که در دست نگارش دارد، گفت: دو سال است که تلاش می‌کنم اثری با موضوع عاشورا برای بچه‌ها بنویسم اما نمی‌توانم. هرچه می‌نویسم به دلم نمی‌نشیند و می‌ترسم در بیان واقعه عاشورا کم آورده باشم. در حال حاضر مشغول نوشتن کتابی با همین مضمون برای بچه‌ها هستم.
شنبه ۲۲ آذر ۱۳۹۳ - ۰۰:۲۹
نظر شما