حجت الاسلام والمسلمین دکتر حمید پارسانیا، عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی در گفت وگو با خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) اظهار داشت: وحدت حوزه و دانشگاه به معنای ایجاد وحدت بین علم مدرن و علم سنتی نیست. اگر این‌طور باشد، نه علم اسلامی می‌تواند در جوامع مدرن حضور داشته باشد و نه علم مدرن می‌تواند در محیط اسلامی حیات خود را ادامه دهد. علم مدرن، به جهان سنت و فرآورده‌های آن به شکل یک سوژه مطالعاتی می‌نگرد و با استفاده از نتایج این مطالع سعی می‌کند ایرادات خود را برطرف کند.
وی افزود: تمدن مدرن غرب در این 4 قرن از منظر و نگاه خود تاریخ جوامع سنتی را مورد مطالعه قرار داده است و کشور ما هم مشمول این قاعده بوده است، البته در این روند گزینشی عمل شد و به عنوان مثال غرب به سراغ کتاب قانون ابن سینا رفت نه شفا و به نظر بنده باید این تجربه در دانشگاه‌های ما بیشتر مورد توجه قرار گیرد.
این استاد حوزه و دانشگاه افزود: بنا براین مساله ما نه یکی کردن حوزه و دانشگاه است و نه حذف یکی از این دو؛ مساله فرهنگ و تاریخ ما بازخوانی جهان مدرن است. تکنولوژی، صنعت، فلسفه و ... مدرن همه مبتنی بر فرهنگ مدرن و جهان بینی مدرن است و ما باید تمدن مدرن را به عنوان بخشی از تجربه زیست بشر مورد بازخوانی انتقادی قرار دهیم. ما باید این مسائل را از منظر خودمان بشناسیم و این همان کاری بود که غرب انجام داد.
وی تاکید کرد: شما اگر به پیشینه رشته شرق شناسی که برای این منظور ایجاد شد، نگاه کنید می‌بینید که این رشته ابتدا توسط وزارت مستعمرات انگلیس و فرانسه ایجاد شد تا این کشورهای استعماری نسبت به محلی که می‌خواهند آن را غارت کنند، شناخت بیشتری داشته باشند.بنا براین ما هم برای شناخت هویت و مبانی معرفتی غرب، باید غرب شناسی را جدی بگیریم و به نظر بنده این حرکت می تواند یکی از محورهای تلاش برای وحدت حوزه و دانشگاه باشد.
حمید پارسانیا ادامه داد: امروز این نکته مورد اتفاق همه متفکران حوزه فلسفه علم است که تمامی علوم از یکسری مبانی متافیزیکی و فلسفی بهره می‌برند و به هر میزانی که این مبانی دینی باشد آن علوم هم دینی میشوند و بالعکس و حوزه و دانشگاه باید در مورد مبانی متافیزیکی همه علوم اعم از علوم تجربی، علوم پایه، علوم انسانی و ... وارد بحث و نظریه پردازی شوند. با این نگاه ما پزشکی، مهندس، زیست شناسی و ... اسلامی خواهیم داشت. اگر پزشک مسلمان به این نکته توجه داشته باشد که بدن انسان به عنوان یکی از مظاهر قدرت خداوند خلاق علیم سوژه فعالیت پزشکی وست و او در این مسیر سازوکار خلقت خداوند را مورد بررسی قرار می‌دهد و شفای بیماری نیز در ید قدرت خداوند متعال است، پس به این معنا پزشکی اسلامی است و صد البته در این مسیر حوزه باید بیشتر به دانشگاه کمک کند و عقلانیت استقرایی و برهانی حاکم بر حوزه ای علمیه به نظر بنده می تواند در این مسیر پشتوانه خوبی محوب شود.
پنجشنبه ۲۷ آذر ۱۳۹۳ - ۱۴:۴۰
نظر شما