اما کتاب «کارلتون رید» بنام «جاده‌هایی که برای اتومبیل ساخته نشده‌اند» با ارائه مدارک تصویری از قرن 19 و 20 نشان می‌دهد که جاده‌ها ابتدا برای رفت‌وآمد دوچرخه‌ها ایجادشده و بعداً رانندگان اتومبیل این جاده‌ها را تحت مالکیت خود درآوردند.
این کتاب جوابی است به امثال آقای وزغ / Mr Toads که فکر می‌کنند جاده مال آن‌هاست و کسی حق ندارد وارد آن شود.
ورود راه‌آهن در دهه 1830 میلادی تجارت کالسکه‌چی‌ها را از رونق انداخت و جاده‌های روستایی در سطح پایین خود ماند. دوچرخه‌سواران اولین حکمرانان واقعی جاده‌ها بودند که برای اولین بار از مسیرهای جاده‌ای استفاده کردند و همچنین برای اولین بار برای بالا بردن کیفیت جاده‌ها دست به تلاش‌های گسترده برای جذب بودجه در سطح ایالتی در امریکا زدند.
آن‌ها اولین مروج سیستم حمل‌ونقل جاده‌ای نیز شدند و روزنامه‌نگاران دوچرخه‌سوار اولین افرادی بودند که با ترغیب استفاده از سیستم موتوری باعث و بانی استفاده از فناوری‌های نوین در جاده شدند و با ورود برندهایی مانند رولز رویس، استون مارتین، شورولت، کادیلاک و GMC اولین آغازگران صنعت دوچرخه‌سازی و بعد خودروسازی پا به عرصه گذاشتند.
در کتاب کارلتون، به کرات گفته‌شده که جاده‌ها نه برای اتومبیل بلکه برای دوچرخه و دوچرخه‌سواران ساخته شد و به دلیل قوی بودن لابی دوچرخه‌سواران در محافل سیاسی امریکا و انگلیس توانستند حرف‌ها و لوایح خود را به کرسی بنشانند. انجمن توسعه جاده‌ها لابی بزرگ دوچرخه‌سواران در سال 1886 تأسیس شد و جنبش جاده‌های خوب نیز مانند «لیگ مردان چرخ» در همین راستا راه‌اندازی شد.
این کتاب با 170 هزار کلمه در 15 فصل ضمیمه‌ای از 64 خودروساز معروف دنیا را همراه تصویر در خود جای داده که پیشینه دوچرخه و دوچرخه‌سازی را یدک می‌کشند. همچنین ضمیمه 21 صفحه‌ای از تاریخ‌نگاری زمانی تاریخ جاده و جاده‌های معروف در آن دیده می‌شود.
ادموند کینگ رئیس انجمن بین‌المللی اتومبیل می‌گوید دانستن تاریخچه جذاب و جالب منشاء جاده می‌تواند برخی از مسائل مربوط به مالکیت جاده را حل کند وهارمونی خوبی برای چهارچرخ یا دوچرخه‌سواران ایجاد کند.
نظر شما