عبدالرحمن عمادی در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) در سالروز تولد 90 سالگی‌اش گفت: معتقدم هر نوع خدمت فرهنگی در کشوری مانند ایران با آن تمدن کهن، محترم است حتی صحبت‌های انتقادی که از سوی افراد مختلفی بیان می‌شود، در جای خودش می‌تواند مفید باشد.
عمادی در پاسخ به این پرسش که چه کتابی را برای اهالی مطالعه پیشنهاد می‌کند، گفت: به نظر من بزرگ‌ترین کتاب برای ما، مطالعه، خواندن و آشنایی درباره کشورمان ایران است.
این نویسنده به ضایعه چشمی خود اشاره کرد و افزود: چشم‌هایم مدتی است که دچار مشکل شده است و به همین دلیل نمی‌توانم کتاب بخوانم و بنویسم اما امیدوارم تا زمانی که زنده هستم، بتوانم نوشته‌هایم را در قالب کتاب به چاپ برسانم.
عمادی پس از تحصیل در مکتب‌خانه روستا، روانه رودسر، رشت و قزوین شد و تحصیلات متوسطه را در این شهرها گذراند. وی در زمان حکومت دکتر مصدق (۱۳۳۱) موفق به دریافت لیسانس قضایی از دانشگاه تهران شد. عبدالرحمان عمادی همزمان با وکالت به پژوهش در مباحث ایرانشناسی روی آورد که بخشی از مقالاتش طی نیم قرن گذشته در مجلات معتبر منتشر شده‌اند.
از عمادی آثاری همچون از دیلمون پارسی و دیلمون پالوی، دماوند یا گب‌آوند، چندصد نام دریای خزر، فره گان (گزیده مقاله‌های پژوهشی)، نشر گیلکان، آسمانکت (چند رسم مردمی)، لامداد (چند جّستار از ایران)، دوازده گل بهاری (نگاهی به ادبیات دیلمی و طبری) و خوزستان در نامواژه‌های آن منتشر شده است. ناشر کتاب‌های وی نشر آموت است.
شنبه ۴ بهمن ۱۳۹۳ - ۱۶:۲۰
نظر شما