ارثی‌زاد در گفت‌وگو با خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) عنوان کرد: آخرین مجموعه شعری که منتشر کردم گزیده‌ای از شعر شاعران خویی، یعنی شاعران همشهری‌ام با عنوان «آفتابگردانهای شمس» بود که سال گذشته منتشر شد. در این مجموعه از شاعرانی چون شهرام میرزایی و شراره کامرانی و دیگران هرکدام دو یا سه شعر منتشر شد. پس از چاپ این مجموعه دیگر رغبتی به چاپ کتاب و به ویژه مجموعه شعر ندارم.
وی افزود: من شعر می‌نویسم اما فعلاً قصد چاپ کردن آن ها را ندارم. به گمانم در این بازار آشفته هر چه مجموعه شعر کمتر چاپ شود به نفع شعر تمام می‌شود. وقتی امروز ورزشکار هنرپیشه می‌شود و هنرپیشه مجموعه شعر چاپ می‌کند و مجموعه شعرش به چاپ سوم می‌رسد رغبت چاپ اثر برای شاعران کمرنگ می‌شود. این موضوع به آن معناست که مرز بین هنرها نیز برداشته شده و هنر آن ارزش قدیم را ندارد.
شاعر مجموعه شعر «من شاعرم همیشه کمی هم کبوترم» اضافه کرد: دنیای مجازی هم به این موضوع دامن می‌زند. قبلاً مردم یک وبلاگ داشتند و مطالب آبرومندانه‌تر بود. اما امروز اینستگرام و تلگرام و فیس‌بوک داریم و همه به عبارتی دنبال لایک گرفتن هستند. امروز مرز بین مخاطب و خواننده برداشته شده و این دو به هم خیلی نزدیک شده‌اند. دیگر شاعر آن بالاها نیست و حضورش بسیار دم دستی احساس می‌شود.
این منتقد توضیح داد: افشین یداللهی و کمپینی که راه انداخت جزو نخستین کسانی بودند که به موضوع به اصطلاح دم‌دستی شدن شعر اعتراف کردند. امروز می‌بینیم که تیم ملی والیبال ایران با نتیجه سه بر صفر امریکا را شکست می‌دهد و شاعران برای این پیروزی شعر می‌نویسند. محمدجواد ظریف در مذاکرات حرفی می‌زند و برایش شعر می‌نویسند یا توفانی در تهران می‌آید و بسیاری برای توفان شعر می‌سرایند.
ارثی‌زاد گفت: با این وضع می‌توان دریافت که به جای این‌که مخاطب به دنبال شاعر باشد شاعر به دنبال مخاطب می‌دود و این موضوع نیز برای او نتیجه‌ای به همراه ندارد. این گونه موارد در شعر ما ماندگار نیست مگر این‌که چه اتفاق تکان دهنده و تاریخی رخ دهد تا شاعر را وادار به شعر سرودن کند. زمانی که بین هنرها فاصله‌ای و بین مخاطب و هنرمند مرزی وجود داشت به گمانم بهتر بود. شاید نویسنده و شاعر در زمان حیات خود شهرتی کسب نمی‌کرد اما پس از مرگش به بزرگ بودن اثر او پی‌می‌بردند.
وی یادآور شد: در حال حاضر جو کنونی با آن دوران تفاوت دارد و من هم نسبت به این وضع دل‌زده‌ام. شعر می‌نویسم، دوستان شاعرم را می‌بینم، آنها به خانه من می‌آیند و گاه من به خانه آنها می‌روم. در جلسه‌های شعرخوانی شرکت می‌کنم اما فکر می‌کنم در حال حاضر جامعه نیازی به شعر من ندارد و به همین دلیل به گمانم سکوت کردن بهتر است. بنابراین باید دست نگه داشت و مجموعه شعر چاپ نکرد.
محمد ارثی‌زاد متولد 1360 خوی، فارغ التحصیل مقطع کارشناسی رشته مکانیک و کارشناس ارشد زبان و ادبیات فارسی است. نخستین مجموعه شعر او در سال 1389 با عنوان «من شاعرم همیشه و کمی هم کبوترم» از سوی انتشارات سخن‌گستر مشهد منتشر شد.
مجموعه «آفتابگردانهای شمس» وی نیز از سوی انتشارات فصل پنجم به چاپ رسیده‌است.
دوشنبه ۹ شهریور ۱۳۹۴ - ۱۱:۲۸
نظر شما