مجید رضاییان، استاد دانشگاه و پژوهشگر حوزه رسانه و روزنامه‌نگاری در گفت‌وگو با خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) از چاپ دوم کتاب «تیترنویسی» خبر داد و افزود: چاپ دوم این اثر با تغییراتی در فصول آن همراه بوده است. در فصل سوم کتاب بحث «تیترهای بینامتنی» مطرح شده و هدف این بوده که وقتی ما از متن و بینامتن سخن می‌گوییم، درباره تیترهای بینامتنی چه چیزی می‌توانیم مطرح کنیم؟

وی با اشاره به ذکر مثال برای برخی فصول کتاب ادامه داد: با توجه به اینکه در فصل «تکنیک‌های تیترنویسی» مثال آورده شده اما در بحث تشبیه‌های مقید و مطلق در تیترنویسی، مثال کم داشتیم که در این ویراست نمونه‌هایی بیان شده است. همچنین برای مبحث سبک‌های روزنامه‌نگاری و به‌ویژه سبک داستانی و فهرست‌نویسی مثال‌هایی اضافه شده است. در فصل یازدهم نیز نمونه‌هایی برای فرم «مقاله و نقد» به طور مستقل نمونه ارائه شده است.

این پژوهشگر حوزه رسانه با بیان اینکه فصل چهاردهم نیز به کتاب «تیترنویسی» اضافه شده مطرح کرد: در این فصل درباره مباحثی چون اتاق تیتر صحبت شده و هدف از آن نیز، طرح این موضوع است که تجربه‌های ژورنالیستی، گاه به تئوریزه شدن نیاز دارند و این مساله در اتاق تیتر محقق می‌شود. بحث متوازن کردن تیترها بین سیاست رسانه و ارزش رویداد از دید مخاطب توسط کسانی که تیترها را تعیین می‌کنند، در اتاق تیتر بررسی شده است.

رضاییان در ادامه از اضافه شدن پیوست دیگری به کتاب خبر داد و گفت: در این پیوست، تیترهای یک یا دو کلمه‌ای صفحات اول روزنامه‌های بین‌المللی و تیترهایی درباره حادثه یازده سپتامبر آمده است؛ نمونه‌هایی جذاب و تحلیلی مانند «رسوایی»، «روز تازه رسوایی» و یا «انفجار»، «شمارش معکوس»، «سرنخ» و امثال آن. علاوه بر این، پیوست دیگری شامل پنج نمونه نیز از تیترهای روزنامه‌هایی چون لوموند، وال استریت ژورنال، نیویورک تایمز و ... درباره توافق لوزان آورده شده است.

وی در بخش دیگری از سخنانش با بیان اینکه در کتاب «تیترنویسی» کوشیده که تئوری‌سازی صورت بگیرد، عنوان کرد: به طور مثال در جایی از کتاب که به تعاریف تیتر برمی‌خوریم، سعی شده تا تعریفی از تیتر بیان شود. همچنین به طور مثال نظریات یاکوبسن درباره شعر در ادبیات به مباحث تیتر در روزنامه‌نگاری انطباق داده شده است.

این پژوهشگر حوزه رسانه و روزنامه‌نگاری تاکید کرد: باید به این اثر به عنوان یک کتاب پژوهشی ـ کاربردی نگاه کرد و سعی من هم در این کتاب این بوده که یافته‌های تجربی با رویکردی آکادمیک مطرح شود و در واقع اثری در حوزه روزنامه‌نگاری عملی ارائه شود.

رضاییان در بخش دیگری از سخنانش در پاسخ به این سوال که «چقدر در فضای رسانه‌ای و آکادمیک کشور به این کتاب‌های آموزشی رجوع می‌شود؟» گفت: در میان دانشجویان دانشگاه رجوع به این آثار کمتر وجود دارد و شاید استناد به این کتاب‌ها در حد 30 درصد باشد که متاسفانه بسیار نامناسب است، چراکه نشان‌دهنده بی‌اهمیتی به کارهای پژوهشی و کاربردی است؛ اما شاغلان در رسانه‌ها به این کتاب‌ها رجوع بسیار بهتری دارند و اگرچه شاید برآیند این ارجاعات در مجموع خوب و مطلوب نباشد، اما از دانشجویان بهتر است.

وی اضافه کرد: در میان رسانه‌ها من مشاهده کرده‌ام که عده‌ای این کتاب را در کارگاه‌های آموزشی تدریس می‌کنند؛ بنابراین می‌توان گفت شاغلان رسانه‌ها به آثار پژوهشی و کاربردی توجه بیشتری دارند.