سیدرضا صالحی امیری، رئیس سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران در این مراسم، طی سخنانی گفت: امروز همه ما جامعه بزرگ فرهنگی لباس عزا بر تن کرده‌ایم و باید به خودمان تسلیت بگوییم که چنین شخصیت بزرگی از میان ما رفت. باور داریم که رحمت و کرامت الهی به سبب خدماتی بزرگ، شامل حال ایشان خواهد شد.
وی با اشاره به مراسم تجلیل از مرحوم سلطانی یادآور شد: در گذشته‌ای نزدیک در مراسم تجلیل از ایشان، در همین مکان ایستاده بودم و به دوستان عرض می‌کردم که خانم سلطانی به تجلیل، تکریم و تندیس نیازی ندارند، بلکه این ما هستیم که به ایشان نیازمندیم. افرادی چون پوری سلطانی ریشه‌های استوار فرهنگ ما هستند و کتابخانه‌های سراسر کشور و افراد متخصص تربیت شده، شاخه و برگ‌ها و میوه‌های این ریشه هستند.
رئیس سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران ادامه داد: خانم سلطانی به واقع از سرمایه‌های فرهنگی کشور ما هستند، سرمایه‌هایی که با هیچ سرمایه دیگری قابل قیاس نخواهند بود؛ چرا که به بقای فرهنگ ایرانی و اسلامی کمک کرده و خواهند کرد.
صالحی امیری در ادامه با طلب مغفرت برای آن مرحوم گفت: امیدواریم بتوانیم قدردان زحمات زندگان باشیم و قدردانی از این بزرگان را در زمان حیاتشان به جا بیاوریم.
کتابخانه ملی خانه اصلی پوری سلطانی بوده و خواهد بود
کامران فانی، پژوهشگر و کتابشناس، درگذشت پوری سلطانی را غمی بزرگ برای جامعه فرهنگی عنوان کرد و گفت: آن اسوه و اسطوره پایداری، عشق و ایثار دیگر در میان ما نیست، ولی می‌دانم که همواره وجود زنده و مؤثر او در دل و جان و قلب همه دوستداران فرهنگ و کتاب پابرجا خواهد ماند.
فانی با اشاره به ویژگی‌های شخصیتی مرحوم سلطانی گفت: پوری سلطانی در حوزه کتابداری و اطلاع‌رسانی بی‌تردید شخصیتی یگانه و منحصر به فرد چه در ایران و چه در جهان بود و نقش مهمی در حوزه حرفه‌ای خود داشت. به طوری که نقش مهم و اثرگذار او در این بزنگاه تاریخی که دوره تحول کتابداری در ایران بوده، غیر قابل انکار است.
وی با اشاره به سابقه 40 ساله آشنایی خود با مرحوم سلطانی ادامه داد: من این افتخار را داشتم که با ایشان سال‌ها در یک اتاق کار کنم و از نزدیک شاهد اتفاقات بسیاری بوده‌ام که از آنها درس‌های زیادی گرفتم. معتقدم هر رشته‌ای نیاز به چهره‌ای اسطوره‌ای چون ایشان دارد، چهره‌ای که همه بتوانند از او الگو بگیرند و به او اقتدا کنند.
فانی شکل‌گیری کتابخانه ملی به شکل امروزی را آرزوی مرحوم سلطانی دانست و گفت: این مجموعه‌ای که امروز در آن حضور داریم با خدمات گسترده‌ای که ارائه می‌دهد، آفریده زحمات خانم سلطانی بوده و اگر همت و پشتکار ایشان نبود، کتابخانه ملی هرگز به جایگاه واقعی خود نمی‌رسید.
این پژوهشگر و نسخه شناس افزود: کتابخانه ملی خانه اصلی پوری سلطانی بوده و خواهد بود؛ به همین دلیل بود که وقتی خانه نشین شد و ارتباط خود را با کتابخانه ملی کمرنگ دید، به شدت فرو ریخت. ایشان نه فقط نزد کتابداران، بلکه نزد شیفتگان فرهنگ این مملکت شناخته شده بودند و خاطره مهرآمیز ایشان همواره در دل و جان ما پایدار خواهد ماند.
فریبرز خسروی، معاون پژوهش، برنامه ریزی و فناوری سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران نیز در این مراسم طی سخنانی کوتاه گفت: ما بزرگواری را از دست داده‌ایم که برای همه ما مظهر عشق، فداکاری، تعهد کاری و از همه مهم‌تر بی ادعایی بود. بنده حدود 20 سالی که افتخا آشنایی و همکاری با ایشان را داشتم جز صداقت، عشق به وطن و تلاش از او چیزی ندیدم.
وی افزود: نوع نگاه او به زندگی، عشق و هدف، مرا به یاد آن شعر می‌اندازد که می‌گوید «به‌روز مرگ چو تابوت من روان باشد، گمان مبر که مرا دردِ این جهان باشد».
نورالله مرادی، از پیشکسوتان کتابداری ایران نیز در این مراسم درباره ویژگی‌های شخصیتی مرحوم سلطانی گفت: ایشان شخصی بسیار عملگرا چه در زندگی شخصی و چه در زندگی کاری خود بود و از هیچ یک از مسئولان انتظار قدرشناسی نداشت. ایشان همچنان در تمام امورات زندگی عاشق بودند و شاید به همین دلیل بود که تأثیر بسیاری بر اطرافیان خود داشتند.
وی افزود: اگرچه به مسائل نظری کتابداری احاطه کاملی داشتند، اما در کار، خیلی دنبال مسائل نظری نبودند و با همین روش به کمک دوستان، آشنایان و همکارانشان، خدماتی را ارائه دادند که منشأ تحولات عظیمی در خدمات فنی و سازماندهی حوزه کتابداری بوده است.
در ادامه این مراسم پیکر مرحوم پوراندخت سلطانی با همراهی اهالی فرهنگ و جامعه کتابداری به سمت قطعه نام‌آوران بهشت زهرا بدرقه شد.
نظر شما