وی از «پایان انتظار» به عنوان نام این کتاب یاد کرد و افزود: این کتاب در سه مرحله در حال آماده شدن است. در نخستین مرحله، مصاحبه‌هایی با همسر خلبان بربری داشته‌ام که اکنون مراحل پایانی ویرایش را سپری می‌کند.
تندرو درباره دلیل انتخاب این نام به ماجرای یافتن شهید بربری پس از سال‌ها از مفقود بودن وی در کشور عراق اشاره کرد و گفت: همسر این شهید سال‌ها در انتظار بازگشت خبری از او بود و فکر می‌کنم این نام مناسب باشد.
وی ادامه داد: در مرحله دوم، مصاحبه‌هایی با همرزمان شهید داشته‌ام. خلبانان جمشید اوشال، سعیدی، عرفانی، سید اسماعیل موسوی، عباس رمضانی و ابراهیمی از جمله همرزمان او هستند که مصاحبه‌ها با آن‌ها همچنان ادامه دارد. علاوه بر این، مصاحبه‌هایی هم با خواهر و پسر و دختر شهید داشته‌ام.
به گفته تندرو، مرحله پایانی نگارش و تدوین این کتاب نیز یافتن اسناد و تصاویر است که در ضمن مصاحبه‌ها در حال انجام است.
وی با بیان این‌که کتاب «پایان انتظار» برای نوزدهم بهمن، روز نیروی هوایی آماده می‌شود، افزود: محور داستان این کتاب، همسر شهید است که روایت‌های زندگی‌اش را بازگو می‌کند.
خلبان شهید اسدالله بربری فرزند حسن، دهم مهرماه 1326 در شهرستان محلات دیده به جهان گشود و تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در زادگاهش به پایان رسانید و در آبان 1347 به استخدام نیروی هوایی درآمد. وی در دانشکده خلبانی مشغول به تحصیل شد و پس از طــی دوره مقدماتی آکادمی و پرواز برای ادامه تحصیلات هوانوردی به ایالات متحده آمــریکا اعـزام شد. پس از طی دوره تکمیلی و پرواز با هواپیماهای جت دو موتوره (T - 37) و (T - 38) در 28 فروردین 1350 موفق به اخذ دانشنامه کارشناسی و نشان خلبانی و در بدو ورود به کشور به درجه ستوان دومی خلبان مفتخر شد.
با آغاز جنگ عراق علیه ایران پس از هجده شبانه روز نبرد هوایی مداوم در هجدهم مهرماه 1359 در انجام مأموریت استراتژیک هوایی انهدام تأسیسات پالایشگاه و تلمبه خانه نفتی کرکوک در شمال عراق هواپیمای او مورد اصابت گلوله‌های ضد هوایی دشمن قرار گرفت و بعد از آن از سرنوشت او خبری در دست نبود تا این که پس از گذشت 11 سال از آن واقعه در هفتم خرداد 1370 با توجه به مدارک به دست آمده برابر قوانین ارتش جمهوری اسلامی ایران، نهاجا او را شهید اعلام کرد و تاریخ شهادت نامبرده 18 مهرماه 1359 تعیین شد و برابر قوانین ارتش جمهوری اسلامی ایران در همان لحظه شهادت به درجه سرگردی ارتقا یافت.
بر اساس گزارش کمیته بین‌المللی صلیب سرخ جهانی جنازه این خلبان شهید به طور موقت در گورستان زبیر در شهر موصل عراق دفن شد. سال 1381 پیکر این خلبان به وطن باز گردانده و در بهشت زهرا (س) قطعه خلبانان شکاری به خاک سپرده شد.
نظرات