مجید پرهیزگاری، مدیر انتشارات میلکان در گفت‌وگو با خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) درباره آغاز فعالیت انتشارات میلکان در عرصه نشر عنوان کرد: سال 94 برای ما سال ورود به عرصه نشر بود. البته به طور رسمی از اواخر اسفند سال 93 با انتشار دو کتاب فعالیت خود را آغاز کردیم، اما کار عملاً از اردیبهشت سال گذشته آغاز شد.
وی درباره فعالیت نشر میلکان در سال 1394 نیز گفت: ما در سال گذشته موفق به انتشار 40 عنوان کتاب در حوزه‌های ادبیات و تعدادی هم در حوزه علوم سیاسی شدیم که با استقبال خوب مخاطبان، برخی از آنها در عرض کمتر از پنج ماه به چاپ پنجم رسیده‌اند.
مدیر انتشارات میلکان با اشاره به چالش‌های ورود به عرصه نشر گفت: این مشکلات و دردسرها از تولید محتوا تا بحث فروش و چرخه مالی معیوب صنعت نشر ادامه دارد. کم بودن نیروی متخصص واقعی در حوزه تولید محتوا اولین مشکل ما است و چرخه معیوب مالی صنعت نشر دومین مشکل عمده ما در این حوزه بوده و هست.
پرهیزگاری درباره این مشکلات توضیح داد: کم بودن نیروی متخصص واقعی، عرصه را برای حضور دلالان فرهنگی در عرصه نشر باز می‌کند که بیشترین ضرر این موضوع نیز در وهله اول متوجه ناشران نوپا می‌شود. همچنین همه هزینه‌های تولید کتاب برای ناشران به صورت نقد باید پرداخت شود، حال آنکه برگشت سرمایه برای آنها در بهترین حالت 10 ماه زمان می‌برد.
وی درباره کتاب‌هایی که در سال 94 قصد انتشار آنها را داشته اما موفق به انتشار آنها نشده است، گفت: کتاب‌های بسیاری بوده که به دلایل مختلف نتوانستیم در سال گذشته آنها را منتشر کنیم. به عنوان مثال قصد انتشار دو رمان از خانم گیلین فلین، نویسنده رمان «دختر گمشده» را در سال گذشته داشتیم و با اینکه برای دریافت حق کپی رایت آثار این نویسنده اقدام کردیم و در حال نهایی کردن آن هستیم، مترجم نتوانست طبق وعده، آنها را به موقع تحویل دهد.
مدیر انتشارات میلکان ادامه داد: همچنین در سال گذشته قصد انتشار «زندگینامه بنجامین فرانکلین» نوشته والتر آیزاکسن را داشتیم. اثری از نویسنده کتاب معروف «زندگینامه استیو جابز» که این کتاب هم به سال 94 نرسید.
پرهیزگاری عملکرد وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی را در ارائه مجوز کتاب مثبت ارزیابی کرد.
وی در پاسخ به سوالی مبنی بر اینکه «آیا در سال 94 کتابی آن‌قدر توجه شما را جلب کرده که علاقه داشید شما آن را منتشر می‌کردید؟» عنوان کرد: بله، کتاب‌های خوب بسیاری در سال گذشته منتشر شد، اما کتابی که بیش از همه توجه من را به خود جلب کرد «پاییز فصل آخر سال است» نوشته نسیم مرعشی بود که توانست جایزه جلال آل احمد را نیز ازآن خود کند.
وی درباره فعالیت نشر میلکان در سال 1394 نیز گفت: ما در سال گذشته موفق به انتشار 40 عنوان کتاب در حوزه‌های ادبیات و تعدادی هم در حوزه علوم سیاسی شدیم که با استقبال خوب مخاطبان، برخی از آنها در عرض کمتر از پنج ماه به چاپ پنجم رسیده‌اند.
مدیر انتشارات میلکان با اشاره به چالش‌های ورود به عرصه نشر گفت: این مشکلات و دردسرها از تولید محتوا تا بحث فروش و چرخه مالی معیوب صنعت نشر ادامه دارد. کم بودن نیروی متخصص واقعی در حوزه تولید محتوا اولین مشکل ما است و چرخه معیوب مالی صنعت نشر دومین مشکل عمده ما در این حوزه بوده و هست.
پرهیزگاری درباره این مشکلات توضیح داد: کم بودن نیروی متخصص واقعی، عرصه را برای حضور دلالان فرهنگی در عرصه نشر باز می‌کند که بیشترین ضرر این موضوع نیز در وهله اول متوجه ناشران نوپا می‌شود. همچنین همه هزینه‌های تولید کتاب برای ناشران به صورت نقد باید پرداخت شود، حال آنکه برگشت سرمایه برای آنها در بهترین حالت 10 ماه زمان می‌برد.
وی درباره کتاب‌هایی که در سال 94 قصد انتشار آنها را داشته اما موفق به انتشار آنها نشده است، گفت: کتاب‌های بسیاری بوده که به دلایل مختلف نتوانستیم در سال گذشته آنها را منتشر کنیم. به عنوان مثال قصد انتشار دو رمان از خانم گیلین فلین، نویسنده رمان «دختر گمشده» را در سال گذشته داشتیم و با اینکه برای دریافت حق کپی رایت آثار این نویسنده اقدام کردیم و در حال نهایی کردن آن هستیم، مترجم نتوانست طبق وعده، آنها را به موقع تحویل دهد.
مدیر انتشارات میلکان ادامه داد: همچنین در سال گذشته قصد انتشار «زندگینامه بنجامین فرانکلین» نوشته والتر آیزاکسن را داشتیم. اثری از نویسنده کتاب معروف «زندگینامه استیو جابز» که این کتاب هم به سال 94 نرسید.
پرهیزگاری عملکرد وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی را در ارائه مجوز کتاب مثبت ارزیابی کرد.
وی در پاسخ به سوالی مبنی بر اینکه «آیا در سال 94 کتابی آن‌قدر توجه شما را جلب کرده که علاقه داشید شما آن را منتشر می‌کردید؟» عنوان کرد: بله، کتاب‌های خوب بسیاری در سال گذشته منتشر شد، اما کتابی که بیش از همه توجه من را به خود جلب کرد «پاییز فصل آخر سال است» نوشته نسیم مرعشی بود که توانست جایزه جلال آل احمد را نیز ازآن خود کند.
نظر شما