مجموعه اشعار حسن گلمحمدی (فریاد) با مقدمهای از دکتر عبدالرفیع حقیقت، توسط انتشار کومش راهی بازار نشر شد.
این کتاب از دو بخش تشکیل شده است که بخش نخست آن به بررسی و تحقیق درباره زندگی، احوال و آثار شاعر پرداخته و در بخش دوم مجموعه اشعار گلمحمدی آمده است. در این مجموعه اشعار بر اساس قالبهای قصیده، غزل، دوبیتی، شعر نو و رباعی از هم تفکیک شدهاند. همچنین در کنار قالبهای ذکر شده بخشی به عنوان «قطعات و اشعار پراکنده» نیز وجود دارد.
حسن گلمحمدی شاعری غزلسراست. غزلیاتی که با حفظ زمینههای عرفانی، عاشقانه و بیان احساسات درون وی به مسائل اجتماعی نیز توجه دارد. او آنچه را که در متن زندگی با مردم احساس میکند در قالب شعر بیان میکند. حرفهایی که ریشه در جریانهای روزانه زندگی دارند. گلمحمدی به زندگی از دریچه عشق و عرفان مینگرد و موفقیت انسان را در جستوجوی کمال هستی و رسیدن به معشوق ابدی میپندارد.
سادهگویی هنری است که این شاعر در سرودههایش به آن توجه خاص دارد. کلام او ضمن آنکه به صناعت شعری آمیخته است، روان و سلیس بوده و از پیچیدگی و مغلقگویی به دور است. همچنین شعر او به دلیل مطالعات گسترده وی در ادبیات کهن از غنای ارزشمند شعر سنتی نیز برخوردار است.
در یکی از اشعار این کتاب به نام «بهاریه» میخوانیم:
«بهار آمد ولی شور بهاران در دلم نیست/ صفای صحبت دیرین یاران در دلم نیست
پیام عشق میپیچید میان جنگل و دشت/ طنین دلشنین آن هزاران در دلم نیست
شبابی بود و شوری بود و ما را هم قراری/ دگر یادی ز جمع بیقراران در دلم نیست
جوانی رفت و شور و حال همراهش چه شد آخر/ وفای عهد آن شب زندهداران در دلم نیست
شب تنهایی و صحبت فراموش گشته یاران را/ خیال گفتگو با گل عذاران در دلم نیست
گل رویت امیدی بود غمهای دلم را/ غمی دیگر به یاد غمگساران در دلم نیست
همه شب شستشو میداد دل ما را زلال اشک/ دگر اشکی چو آب جویباران در دلم نیست
خداوندا جدا کن غصه «فریاد»را از او/ که چیزی جز غم این روزگاران در دلم نیست»
در ابتدای کتاب و در معرفی شاعر آمده است: «حسن گلمحمدی متخلص به «فریاد»، شاعری دردآشنا و حساس است که دل در عشق همنوعان خود دارد و تراوشهای قلمش حاصل رسالت او در بیان حالتهای الهام و شهود است؛ الهام و شهودی که شالوده اشعار وی را تشکیل داده و برخاسته از حالت درونی و در بیان دردهای مردم جامعه اوست. وی در سال 1329 خورشیدی در روستای کیلان دماوند متولد شد. پیش از آن که به دبستان برود، مدتی در مکتب خانه به خواندن و آموختن پرداخت. تحصیلات ابتدایی و متوسطه را تا سال سوم دبیرستان در محل تولد خود به پایان برد. پس از آن رهسپار تهران شد و در دبیرستانهای کمال و خوارزمی به ادامه تحصیل اشتغال ورزید. بعد از اتمام تحصیلات دوره دبیرستان وارد دانشکده فنی دانشگاه تهران گردید و در سال 1353 در رشته مهندسی مکانیک فوق لیسانس گرفت.نامرده تحصیلات و مطالعات خود را در زمینههای مدیریت و زبان و ادبیات فارسی ادامه داد و موفق به گذراندن دوره عالی مدیریت گردید. ولی آنچه که در سر داشت و رهایش نمیکرد عشق به ادبیات بهویژه شعر بود. بنابراین همزمان با فعالیتهای تخصصی به سرودن شعر و انجام فعالیتهای مطالعاتی و تحقیقاتی و تالیف کتب مختلف و همکاری با مطبوعات پراخت. به طوریکه تاکنون متجاوز از پنجاه جلد کتاب و هزار مقاله از وی در زمینههای گوناگون بهویژه شعر و ادب فارسی چاپ و منتشر شده است. از حسن گل محمدی، کتابهای «دیوان کامل اشعار شاطر عباس صبوحی قمی» (انتشارات علم)، «دکتر شفیعی کدکنی چه میگوید؟» (انتشارات بوتیمار)، «قصهها، افسانهها و سرودههای مردم و سرزمین کانادا» (انتشارات آواز) و «با کاروان مولوی از بلخ تا قونیه» (انتشارات فرادید نگار) در بازار نشر موجود است.»
نظر شما