کاوه بیات، پژوهشگر سرشناس حوزه تاریخ معاصر ایران برای دانشجویان خارجی درباره موضوع وضعیت سیاسی، اجتماعی و فرهنگی ایران در دوره جنگ جهانی اول سخن گفت.
بیات با تقسیمبندی ادوار این جنگ برای ایران به سه دوره از مهاجرت ملیون ایران به کرمانشاه و سرانجام به استانبول، در پی ورود نیروهای روسی و انگلیسی به کشورمان یاد کرد و گفت: با وجود اختلاف نظر بین این گروه با دولتمردانی که در تهران باقی ماندند، نوعی اتفاق نظر برای بقای ایران هم در میان آنان وجود داشت.
این پژوهشگر که تخصص او ایران بین دو جنگ جهانی اول و دوم است، از گرایش ایرانیان به نیروی سوم یعنی آلمان هم در این دوره سخن گفت و به ویژه نقش شاعران و نویسندگان را در این گرایش تاثیرگذار دانست.
وی متذکر شد که عدهای دیگر از ایرانیان میکوشیدند تا از رقابت بین روسیه و انگللستان برای حفظ ایران بهره ببرند.
بیات در پایان سخنان خود تاکید کرد که جنگ جهانی برای اروپا در سال 1914 شروع شد و در سال 1918 به پایان رسید اما این جنگ برای ایران تا حدود سه سال دیگر ادامه داشت چراکه پس از انقلاب اکتبر 1917 قوای روسی ایران را ترک کردند و انگلیسیها در بخش زیادی از مناطق اشغالی آنها جایگزین شدند اما دیری نگذشت که قوای روسی با نام جدید نیروهای بلشویکی و اتحاد شوروی دوباره به ایران آمدند! بدین ترتیب جنک جهانی اول تا حدود سال 1921 برای ایران طول کشید.
پس از سخنرانی بیات، شماری از دانشجویان خارجی رشته ایرانشناسی با گرایش تاریخ یا ادبیات در دانشگاههای آلمان، انگلستان، ایتالیا و ترکیه پرسشهایی را درباره دوره مورد اشاره مطرح کردند که سخنران با حوصله به یکایک آنها پاسخ گفت.
در این جلسه علاوه بر حدود پنجاه تن از دانشجویان خارجی، چند تن از استادان و مدرسان موسسه دهخدا هم حضور داشتند.
سلسله جلسههای ادبی، فرهنگی و تاریخی موسسه دهخدا هر یک ماه و نیم یکبار با حضور یکی از نویسندگان و محققان کشورمان به کوشش کامیار عابدی در این موسسه برگزار میشود.
نظر شما