هادی میرزانژاد، مسئول غرفه انتشارات ایلیا با اشاره به آثاری که ارائه شده به خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) گفت: کتاب‌هایی درباره «تاریخ و فرهنگ گیلان»، «دانشنامه فرهنگ و تمدن گیلان»، «آلبوم عکس»، «چهره‌ها»، «سفرنامه‌ها»، «خاطرات، تاریخ شفاهی، گفت‌وگو»، «موسیقی»، «فرهنگ و زبان‌شناسی»، «ادبیات بومی «گیلکی، تالشی، تاتی»، «داستان و شعر طنز گیلکی»، «نمایشنامه و تئاتر»، «کلیات، ادبیات و نقد ادبی»، «شعرفارسی» و «داستان» در این غرفه در دسترس مخاطبان قرار دارد.

وی با اشاره به تازه‌های این نشر افزود: «روزنامه جنگل»، «راهنمای توصیفی ماخذ نهضت جنگل»، «خمیران، اشبلان و مافان در گذ زمان»، «نبرد پیله داربُن»، «نگاهی از درون به انقلاب مسلحانه جنگل»، «یادداشت‌های اوسینکو»، «رودهای گیلان»، «از روزگار رفته»، «نیمه تراوا»، «یادنامه استاد مصطفی فرض‌پور»، «ورنیشن»، «سایه»، «نامه روشن»، «نگاهی به زندگی و آثار استاد ابراهیم پورداوود»، «هفت‌سفرنامه شمال ایران»، «مسافر تاریخ»، «روزگار حبیب»، «زبان گیلکی»، «راهنمای گویش‌شناسی»، «توصیف ساختمان فعل و مصدر در زبان گیلکی»، «کوکو دستون»، «دوبیتی‌های فولکوریک»، «دوبیتی‌های تالشی»، «گوزن اویر می‌شود»، «ساتورن»، «طرح انسانواره مشوش در آشوب...»، «تئاتر گیلان؛ پس از انقلاب اسلامی» آثاری هستند که برای نخستین بار در نمایشگاه سی‌اُم ارائه می‌شوند.

مسئول غرفه ایلیا با نگاهی به صفحات نخست کتاب «روزنامه جنگل1335» بیان کرد: یکی از رویدادهای مهم سیاسی - اجتماعی در تاریخ معاصر ایران، شکل‌گیری نهضت جنگل به رهبری میرزاکوچک جنگلی است. این نهضت اگرچه در رویارویی با حکومت استبدادی زمان خود، چندان دیرنپایید و به خاموشی گرایید، اما اتفاقات مهمی را در تاریخ گیلان به طور خاص و در تاریخ کشور به طور عام رقم زد؛ آن چنان که بررسی و تحلیل تاریخ معاصر بدون اشاره به خیزش جنگل قطعا تحلیلی ناقص و ناکافی خواهد بود.

میرزانژاد ادامه داد: منابعی که تا کنون به بررسی نهضت جنگل پرداخته‌اند، خالی از ضد و نقیض‌های معمول نبوده و نیست و همین امر یک رویکرد مجدد به این نهضت حماسی و واکاوی آن را کاملا ضروری می‌کند. در این میان روزنامه جنگل، به عنوان یکی از منابع مهم و شاید مهم‌ترین و دست اول‌ترین منبع بازتاب‌دهنده دیدگاه‌های مبارزان جنگل، نقش پررنگی در مطالعه رخدادهای این نهضت دارد و اطلاعات مهمی از آراء و عقاید جنگلیان در طول مبارزه در اختیار مخاطب قرار می‌دهد.

وی با مراجعه به مقدمه مولف «یادداشت‌های اُوسینکو» گفت: بی‌گمان در میان پر ارج‌ترین منابعی که می‌توان به آنها برای پی بردن به چند و چون رویدادها در گذشته اطمینان کرد، یادداشت‌های خصوصی بزرگان سیاسی در دوره‌های گوناگون است. این یادداشت‌ها با نامه‌های رسمی سیاسی که میان کنسولگری و سفارتخانه‌ها و مراکز سیاسی که میان وزارت امور خارجه آن کشور یا دولت آن کشور رد و بدل می‌شده و محتویاتشان قابل کنترل بوده، متفاوت بود و در واقع گونه‌ای از راست‌نگری به رویدادهای زمانه به شمار می‌رفت.

مسئول غرفه انتشارات ایلیا افزود: این یادداشت‌ها گاهی در لابه‌لای بازمانده‌هایی از سیاست‌مداران گذشته پیدا می‌شوند و گاهی در گنجه‌ای یا فایلی در گوشه‌ای خاموش و تاریک در مرکزی پاس‌دارنده اسناد بازمانده از گذشته. گنجه‌ای که گاهی به هوسی و گاهی به جستجوی مورد ویژه گشوده می‌شود و از درون آن کاغذی تا خورده برون کشیده می‌شود، کاغذی که بر آن شرح رویدادهایی از گذشته نگاشته شده و هر واژه‌اش می‌تواند گشاینده ابهامی باشد.»