حسن افراخته در کتاب «رویکردهای برنامهریزی روستایی ایران از منظر بومیسازی» رویکردهای برنامهریزی روستایی ایران را بررسی کرده است.
برنامهریزی روستایی عبارت است از پژوهش برای شناخت وضع موجود، تفکر و تدبیر منطقی برای دستیابی وضع مطلوب روستا در آینده است. نویسنده درکتاب «رویکردهای برنامهریزی روستایی ایران از منظر بومی سازی» تلاش کرده است رویکردهایی که برنامهریزی روستایی ایران را تحت تاثیر قرار داده مورد نقد و بررسی قرار دهد.
این کتاب در شش فصل به رشته تحریر درآمده است. «دانش بومی و بومیسازی دانش»، «نقد و بررسی رویکرد برنامهریزی روستایی متاثر از مدرنیسم»، «نقد و بررسی رویکرد برنامهریزی روستایی متاثر از پست مدرنیسم»، «نقد و بررسی رویکرد قطب رشد»، «نقد و بررسی رویکرد اجتماع مدار»، «پایان سخن» عناوین شش سر فصل کتاب است.
در فصل اول دانش بومی و بومیسازی دانش از دیدگاههای مختلف مورد بررسی قرار گرفته است. فصل دوم به نقد و بررسی رویکرد برنامهریزی روستایی متاثر از مدرنیسم اختصاص دارد و با تکیه بر مطالعات موردی گیلان نارساییهای رویکرد برنامهریزی مدرنیستی را تحلیل کرده است. فصل سوم رویکرد برنامهریزی پست مدرنیستی را بررسی کرده و به ارزیابی روندهای موجود در کشور پرداخته است. نقد و بررسی رویکرد قطب رشد در فصل چهارم پرداخته شده که در آن با ذکر نمونههای موردی در کشور تنگناهای این رویکرد برنامهریزی و عوامل موثر در عدم توفیق کاربرد رویکرد مزبور، تحلیل شده است.
رویکردهای اجتماع محور، موضوع فصل پنجم کتاب «رویکردهای برنامهریزی روستایی ایران از منظر بومی سازی» را تشکیل میدهد که در بخشی از آن تجربه ایران به طور نمونه و به تفصیل در دو استان آذربایجانغربی و بوشهر بررسی شده است. در فصل ششم با عنوان پایان سخن، با دید محلی-جهانی تنگناهای توسعه ایران به طور اعم و توسعه روستایی به طور اخص بررسی شده است.
«رویکردهای برنامهریزی روستایی ایران از منظر بومی سازی» در 170 صفحه، به شمارگان 500 نسخه و به قیمت 12هزار تومان از سوی دانشگاه خوارزمی به چاپ رسید.
نظر شما