منظومه بلند سیدعلی صالحی با عنوان «گزارش به نازادگان» در نشر هونار راهی بازار کتاب میشود.
سید علی صالحی برای اولین بار است که اجازه انتشار طرحهایش را داده است؛ آن هم در کنار شعری که خود آن را منظومهای بیمهابا مینامد و برایش بسیار عزیز است. منظومهای که حدود سی سال از سرودن آن میگذرد و تنها برای خود سروده بود که البته بعدها در چند مجموعه از وی منتشر گشت و چنانچه میگوید این شعر امانتدارِ دردهای اوست، شعری که از خلوت او گریخت و برای آیندگان چنین نامی یافت.
صالحی مقدمهای نیز بر این شعر نوشته است که چنین پایان مییابد: «حالا امروز بعد از سی سال، «گزارش به نازادگان» زنده است هنوز. اشتباه نکرده بودم در بابِ قبول و زایش چنین عنوانی: برای نازادگانی سروده بودم که امروز و هنوز مخاطبِ شعر من اند. چکامۀ تلخ عاشقانهای است که با امید بسته میشود به انتها. باشد که هست، هول نباشد، هراس نباشد، تنها عشق، آدمی، آزادی، امید، و باز هم امید...! نثارِ شما و برای شما مردمِ شریفِ همین روزگار!»
در بخشی از این منظومه بلند میخوانیم:
«چرا به یاد نمیآورم؟!
زاده شدن در َزمهریر ِخشت
زیستن برسریِر سرنیزه
و الوداع گلی گمنام در شبی از بادهای بینشان.
دریغا تقدیر مشترک! همۀ این مردمان ساده میدانند باران های تجریش همیشه سیل ری...را رقم میزند!
چرا به یاد نمیآورم؟!
اینجا اندیشۀ هر چیزی، وجود همان چیز است.
کافور و حادثه، صبوری سایه در دهان غار و ِسدر و پرنده و گیسو، گذشتۀ فردا، و ستارۀ سر ُبریدهای در کف من.
چرا به یاد نمیآورم؟!
آوای گنگ دره و پسین
تخیل باد و شیون بیوهای در پستوی آسمان، و َشَبحی خاموش برقوِس لاژورد.
انگار امشب از انتهای جهان خبرهای تازه ای در راهست.»
این کتاب در 102 صفحه ، 20 قطعه و 22 طراحی شاعر در قطع رقعی با شمارگان 1100 نسخه توسط نشر هونار عرضه شده است.
نظر شما