محمد درویش در حاشیه بازدید از خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) در بیست و سومین نمایشگاه مطبوعات گفت: مطبوعات یکی از موثرترین منابع آگاهی‌دهنده به مردم هستند و امسال در نظرسنجی که بین صد چالش مهم سال 1396 ایرانیان صورت گرفت، حدود بیست درصد از مطالبات آنها رنگ و بوی محیط زیستی داشت. در حالی که در کشور‌های سوئیس و یا آلمان چیزی حدود 3 تا 8 درصد مطالبات آنها محیط زیستی است.

عضو هیات علمی موسسه تحقیقات جنگل‌ها و مراتع کشور و فعال محیط زیست دلیل عمده توجه مردم در سال جاری به محیط زیست را تخریب گسترده آن در سال‌های اخیر دانست و گفت: مردم با پوست و گوشت خود این تخریب‌ها را حس می‌کنند و دلیل دیگر به کارکرد رسانه‌ها و مطبوعات برمی‌گردد.

وی درباره توجه سازمان‌ها به آموزش‌های محیط زیستی اظهار کرد: امسال برای اولین بار شاهد ورود درس انسان و محیط زیست در پایه یازدهم آموزش و پرورش هستیم. همچنین وزارت علوم مصوبه‌ای ارائه داده است که همه رشته‌ها باید در همه دانشگاه‌ها سه واحد محیط زیست را بگذرانند.

درویش در ادامه افزود: چیزی که هنوز جای خالی دارد در کشور ما است بچه‌ها باید تا پیش از 12 سالگی بدون آنکه آموزش مستقیم محیط زیستی ببینند فرصت آشنایی کامل با محیط زیست را پیدا کنند. سازمان محیط زیست تلاش کرده است با تاسیس مدارس طبیعت گام‌های هدف‌داری را بردارد. امیدواریم که بتوانیم آموزش پرورش را به عنوان یکی از حامیان جدی مدارس طبیعت به میان بیاوریم و به این ترتیب نسلی را پرورش دهیم که هیچ گیاهی برای آنها هرز و هیچ جانداری جاندار زیانکار نباشد.

این فعال محیط زیست گفت: وقتی که دولت‌ها با رکود اقتصادی مواجه می‌شوند؛ بخش پژوهش موسسه تحقیقات جنگل‌ها و مراتع هم متاسفانه به شدت دچار تنگناهای مالی می‌شوند. در حال حاضر شرایط مالی در موسسه تحقیقات جنگل‌ها و مراتع در حدی است که می‌تواند فقط حقوق پژوهشگران را پرداخت کند اما پولی نمی‌تواند برای تحقیقات و پژوهش‌ها در اختیار آنها قرار دهد و این موضوع بسیار غم‌انگیز است.

درویش در پایان سخنانش یادآور شد: هر کشوری که سهم تحقیقات آن از GTP کمتر از 10 درصد باشد؛ آن میزانی هم که به تحقیقات اختصاص پیدا می‌کند عملا سودی ندارد. این میزان در ایران 2 تا 3 درصد است، در حالی که در کشورهای اروپایی دو رقمی یا در برخی کشورها سه رقمی است. یک دلیل اینکه مدیران دولتی محیط زیستی‌ها را احساسی خطاب می‌کنند کمبود عدد و رقمی است که نمی‌توان به آن‌ها استناد کرد.