به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) به نقل از فیگارو، جایزه ادبی گنکور فرانسه به عنوان با ارزش‌ترین جایزه ادبی این کشور هرسال نصیب بهترین کتاب داستانی می‌شود که طی همان سال منتشر شده است.

این جایزه در بخش‌های مختلفی مانند؛ نخستین رمان، بهترین داستان کوتاه، بهترین شعر و بهترین زندگی‌نامه‌نویسی به برنده‌ اهدا می‌شود و فروش بالای رمان را برای برنده‌اش تضمین می‌کند.

هیئت داوران امسال جایزه گنکور را افراد سرشناسی چون؛ برنارد پیو، اریک امانوئل اشمیث، دیدیه دکوئن، پل کنستانت،پاتریک رامبو، طاهر بن جلون، پی‌یرآسولین و فیلیپ کلودل تشکیل می‌دهند.

مجله فرانسوی لیورابدو به سنت هرسال طی رای‌گیری از 16 منتقد مطرح ادبی سعی در پیدا کردن برنده، پیش از موعد کرده است. طبق آمار منتشر شده، رمان «باختیا» نوشته ورونیک اولمی با کسب 9 رای از سوی منتقدین ادبی، بیشترین شانس را برای بردن این جایزه دارد. آلیس زنیتر با رمان «هنر باختن» با کسب 4 رای مثبت، شانس دوم را برای دریافت این جایزه به خود اختصاص داده است.

رمان «باخیتا» بیش از همه توجه منتقدان، هیئت داوران و مخاطبان عام را به خود جلب کرده است. این رمان به خصوص بعد از دریافت جایزه فناک که اول ماه سپتامبر به آن اهدا شد، توانسته فروش خوبی را در بازار کتاب فرانسه داشته باشد.

آلیس زنیتر در رمان «هنر باختن» به یک موضوع نادر و کمیاب در ادبیات پرداخته است و آن سرنوشت هارکی‌ها است. او که حالا 31 ساله است، تاکنون توانسته جوایز بی‌شماری را برای رمان اخیرش به دست بیاورد و همین شانس او را برای دریافت جایزه گنکور را کم می‌کند.

 اریک ویلارد با رمان «صورت جلسه» سرنخ‌های حوادث مربوط به الحاق اتریش به آلمان نازی در سال 1938 را دنبال می‌کند. منتقدان این اثر را جزو رمان و ادبیات داستانی نمی‌دانند و آن را اثری سیاسی و شاید بتوان گفت، صنعتی می‌دانند. از سوی دیگر انتخاب داوران گنکور همیشه یک کتاب داستان بوده و بعید است که این اثر بتواند فردا نظر مثبت داوران را به خود جلب کند.

 «تاجت را بچسب» نوشته یانیک هانئل از بهترین رمان‌های بازگشت ادبی فرانسه محسوب می‌شود. شیوه منحصر به فرد روایت‌‌گری و ابداع هنری در این اثر تحسین منتقدان را برانگیخته است.

پی‌یر ووسو، نویسنده و روزنامه‌نگار فرانسوی در توضیح این رمان نوشته: «رمانی که همواره بر دهانه آتشفشان در حال رقص است.» منتقدان اما با تردید به جوانب ادبی این رمان نگریسته‌اند. آن ها عقیده دارند که هیئت داوران جایزه گنکور ترجیح می‌دهند یک اثر ساده‌تر و روان‌تر را به عنوان برنده معرفی کنند. 

جایزه گنکور Prix Goncourt جایزه‌ای است که در پی وصیت ادموند دو گنکور به سال ۱۸۹۶ بنیان گذاشته‌ شد. مجمع ادبی گنکور به طور رسمی در سال ۱۹۰۲ میلادی تأسیس و نخستین دوره جایزه در روز ۲۱ دسامبر سال ۱۹۰۳ اعطا شد.
 
جایزه گنکور هر ساله نصیب «بهترین کتاب داستانی» می‌شود که طی «همان سال» منتشر شده باشد. بیشتر اوقات جایزه گنکور به یک رمان اعطا می‌شود.
 
هر نویسنده در زندگی ادبی خود تنها یک بار برنده این جایزه می‌شود، در این میان رومن گاری یک استثناء است: او یک بار در سال ۱۹۵۶ برای رمان «ریشه‌های آسمان» و یک بار در سال ۱۹۷۵ بابت رمان «زندگی در برابر خود شیادانه» و با نام مستعار امیل آژار برنده شد.