مصطفی مهر آیین جامعهشناس در انتقاد به عدم بررسی آثار دکتر علی شریعتی، معتقد است سمپوزیوم «اکنون، ما و شریعتی» به ابزاری برای تحقیر اندیشه مرحوم علی شریعتی بدل شده است.
من در این سمپوزیوم حضور نداشتم، اما به کمک رسانهها و شبکههای جمعی توانستم به فایل صوتی تمام سخنرانیهای این سمپوزیوم دست پیدا کنم و در آرامش خانه به آنها گوش دهم. بی اغراق این سمپوزیوم، سمپوزیمی برای تحقیر اندیشه دکتر شریعتی بود. از نقد تفسیرهای نادرست از آثار مرحوم شریعتی و بی ربط بودن سخنرانی بسیاری از سخنرانان به سمپوزیوم شریعتی میگذرم و تنها به یک نکته انتقادی اشاره میکنم.
شاید این سمپوزیوم از این منظر در تاریخ سمپوزیومها در جهان بینظیر باشد که سمپوزیومی برای تشریح اندیشههای یک متفکر باشد و در کل دو روز آن به جملهای از آثار او اشاره نشود. در کل این سمپوزیوم شاید به تعداد انگشتان دست به جملاتی از آثار دکتر شریعتی اشاره شد. من هم در پایان نامه دوره کارشناسی ارشد خود و هم در رساله دوره دکتری خود به اندیشههای این متفکر برجسته تاریخ معاصر کشورمان پرداختهام و به دلیل تخصصی که در روش شناسیهای تحلیل متن در علوم اجتماعی دارم با روشهای تحلیل اندیشه آشنا هستم.
تاکنون در هیچ کتاب مربوط به اندیشههای یک متفکر ندیدهام که مفسری به شرح اندیشههای یک متفکر بپردازد و به اندیشههای او استناد نکند و فقط از او در حد کلیات سخن بگوید. در این نشست تنها می توان سخنرانی سوسن شریعتی را متنی نزدیک به شرح اندیشه دانست که در آن بارها از مفاهیم دکتر شریعتی سخن گفته شد. به آسانی میتوانم مدعی شوم که بسیاری از سخنرانان این جلسه سالهاست به کتابی از مجموعه آثار دکتر شریعتی نگاه نکردهاند و در فضای آثار او قرار ندارند و حتی شاید به نوعی اندیشههای او را بی اهمیت بدانند. شریعتی خود بارها در آثارش به طنز گفته است که برای نابود کردن چیزی به او حمله نکنید، بلکه بگذارید بد از او دفاع شود. این سمپوزیوم نمونهای از تشخیص مرحوم شریعتی در خصوص چگونگی ویران شدن یک دین و ایمان است :به او حمله نکردند؛ بد از او دفاع کردند.»
نظر شما