خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)- سیده معصومه کلانکی: این یادداشت را نه به عنوان یک کارمند مؤسسه میراث مکتوب، بلکه به‌عنوان یک روزنامه‌نگار حوزه کتاب می‌نویسم. در عنفوان جوانی بودم که اولین گفت‌وگویم را با دکتر اکبر ایرانی در بیستمین نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران درباره فعالیت‌های میراث مکتوب انجام دادم. تا آن زمان هرگز نمی‌دانستم که حوزه فعالیت‌های میراث مکتوب چیست و چه کتاب‌ها و نشریاتی منتشر می‌کند، تا این‌که در ایام نشست‌های میراث مکتوب به این مؤسسه می‌آمدم و درباره برخی آثار منتشر شده‌اش گزارش‌‌هایی تهیه کردم، بی‌خبر از آن‌که دست تقدیر روزی مرا هم پشت یکی از این میزها می‌نشاند.
میراث مکتوب مؤسسه‌ای کوچک است اما خدمات بزرگی داشته و آثار نفیس و بزرگی چاپ کرده است. در مدت پنج سالی که در این مؤسسه کوچک مشغول به کار بوده‌ام تنها چیزی که دیده‌ام سعی و کوشش کسانی بوده که بدون هیچ توقع مادی و معنوی، و فقط با با عشق، به تولید و انتشار آثاری می‌پردازند که قطعاً تحسین آیندگان را برخواهد انگیخت.
به‌تازگی حال این مؤسسه چندان خوش نیست و متأثر از فراز و فرودهای اقتصادی کشور، وضعیت آن دستخوش طوفان‌هایی شده است که اگر ناخدایان کشتی فرهنگ به یاری آن نشتابند و از آن دستگیری نکنند بی‌شک در سیلاب امواج مشکلات کوچک و بزرگ غرق خواهد شد.
چندی پیش اکبر ایرانی، مدیرعامل این مؤسسه، شمه‌ای از مشکلات متعدد این مؤسسه را واگفت و خبر از اوضاع ناموزون و شب تیره‌اختری برای میراث و آینده نامعلوم آن داد. وی گفت: «چند ماهی است که تعهدات و بدهی‌های مؤسسه، سخت گریبانگیر شده و هر روز چشم آن داریم که فردای پیش رو، عرق شرم از جبین خواهیم زدود و از خجالت طالبان حقوق و دسترنج مقالات و کتب، بدر خواهیم آمد اما دریغ از دیروز! به‌ناچار اگر امور بدین روال پیش رود، کارها، برنامه ها و فعالیت‌های این مؤسسه فرجامی جز تعلیق نخواهد داشت.»
من چند سالی در این مؤسسه بوده‌ام و بسا که چند صباحی دیگر در اینجا نباشم و این چند کلام را نه در مقام یک روزنامه‌نگار و خبرنگار حوزه کتاب یا حتی یکی از ذینفعان این مؤسسه، بلکه به‌عنوان کسی می‌گویم که از نزدیک شاهد فعالیت‌های بی‌وقفه میراث مکتوب بوده است و بر آن است که اگر میراث مکتوب نبود چه بسیار آثار نفیسی از مفاخر بزرگ ایران و اسلام که تا چند ده سال همچنان زیر غبار غفلت مدفون می‌ماند و هرگز مجال بروز و ظهور نمی‌یافت.
با این حال، باز اگر متولیان فرهنگی به این قصه تکراری دل خوش کرده‌اند که افت و خیزها طبیعی است و این مؤسسه نیز مانند بسیاری مؤسسات و مراکز فرهنگی و هنری، چندی دست از فعالیت خواهد کشید و دوباره با کورسویی کار خود را از سر خواهد گرفت، باید به ایشان گفت:
«صیاد عقل را گو دام دلیل بفکن
مرغیست نام عنقا لیک آشیان ندارد»
دوشنبه ۳۰ بهمن ۱۳۹۶ - ۱۰:۲۲
نظر شما