شیوا ارسطویی در ابتدای جلسه در پاسخ به سوال آیت دولتشاه مبنی بر دوری از زنانه‌نویسی و روی آوردن به مسائل سیاسی و اجتماعی روز در آثار خود گفت: آقای دولتشاه حكم سياسي‌نويسي را صادر كردند در صورتي كه من اينطور فكر نمي‌كنم. باور مي‌كنيد من ٣٠ سال است كه اين سوال‌ها را جواب مي‌دهم؟ براي همين ترجيح مي‌دهم حالا كه چنين فرصتي پيش آمده حتي با يكي از مخاطباني كه آثارم را خوانده مستقيم صحبت كنم.
در ادامه ارسطویی در پاسخ به سوال یکی از حاضرین که درباره تسلط به مدرنیته و نحوه اشراف بر آن پرسید، پاسخ داد: به نظرم منظور شما جهان‌بيني مدرن است كه اين به سبك زندگي نويسنده و زماني كه در آن زندگي مي‌كند مربوط مي‌شود.چطور زندگي كرده، و در چه دوراني شروع كرده به ديدن جهان،يك زماني ادبيات زنان را تحقير مي‌كردند كه چرا در مورد آشپزخانه مي‌نويسند.من آن زمان در مصاحبه‌اي در روزنامه هم گفتم كه مگر آشپزخانه جهان‌بيني مخصوص به خودش را ندارد؟مگر مي‌شود آشپزخانه و يا هر جاي ديگري جهان‌بيني نداشته باشد؟هر جا كه جهان را ببيني مي‌تواني به ادبيات تبديلش كني.قرمه سبزي درست كردن هم جهان‌بيني دارد اگر نويسنده قادر باشد از آن جهان‌بيني توليد كند.
ارسطويي در ادامه درباره جنگ و نمود آن در آثارش توضیح داد: همه ما به يك اندازه داريم تاوان جنگ را مي دهيم! ما كه در جنگ بوديم و بچه هايمان همه به يك اندازه داريم تاوان جنگ را مي دهيم، در حال زندگي در يك جهان جنگ زده اي هستيم كه مگر امكان دارد در يك نوع رمان‌نويسي جدي اين را ناديده گرفت؟حتي در عادي‌ترين و روزمره‌ترين چيزهايي كه مي‌نويسيم جنگ پديدار مي‌شود چرا كه روزمرگي ما جنگ بوده است.به هر سبكي كه بنويسيم ممكن است موضوع نهايتا به جنگ برسد.
نویسنده «خوف» درباره کلیشه‌های داستانی عنوان کرد: يك حرف كليشه‌اي هست كه درست هم هست، « هر نويسنده‌اي هميشه دارد همان يك داستان را مي‌نويسد» همه نويسنده‌ها يك داستان دارند و هميشه دارند آن را با فرم‌هاي مختلف مي‌نويسند؛ كه فكر مي‌كنم رمان «نينا» جمع‌بندي تمام جهان‌بندي‌هاي آن راوي است.
این نویسنده درباره ادبیات متعهدانه و نمود آن در آثارش گفت: تعهد در ادبيات معاصر ايران كلمه بد نامي است. بنابراين اگر بتوانيم كمي خلاقانه تر اين كلمه را به كار ببريم بهتر است.
شیوا ارسطویی در انتهای جلسه تصریح کرد: تمام نويسنده‌ها در طول زندگي خود يك مضمون را نوشتند. اين معنا كه هر نويسنده‌اي داراي يك جهان‌بيني فردي و شخصي هست كه آن جهان‌بيني فردي و شخصي هميشه در تمام آثارشان با شكل‌ها و موقعيت‌پردازي‌هاي مختلف و با پيدا كردن شخصيت‌هاي متفاوت تكرار مي‌شود.
نظرات